Le Montania - le mute gigante prehistoric
que lentemente se levava ab le oceano
centos de milliones annos retro
attende me detra basse arbores
Tosto io va ir in alto
sur acute petras coperite de lichen
inhalar le tenue aer fresc
con cata passo plus proxime al nubes
Parve pinos torquite per le vento
que ha indurate le climate durante seculos
indica le via con semi-calve brancas
Le summitate del montania me sporona, attrahe
ma finalmente, quando io lo attinge
io vide ancora un, plus alte, summitate
a distantia de cento metros, ultra un abysso
Io reguarda circum me, explora le largos
mi vista attinge plure kilometros
nulle homine, nulle automobile
Durante un momento le vento es calme
Post un camminata de plure horas - un plateau
e hic il ha un laco - mille metros super le mar
ubi le phalaropo, philomaco e sterna arctic
habita
Presso le laco il ha un cabana de ligno
hic migratores pote pernoctar
trans le fenestra io vide cibo sur le tablo
ma continua vader, sin reposo
Io trova un petra con tracias de undas
que era create quando iste monte scandinave
nove-cento milliones annos retro
se trovava al fundo de un mar equatorial
Le montania possede un sagessa que solo
pote esser apprendite per illos que lo ha scalate
attentemente marchate sur nive e roccas
e contemplate su aspere beltate
