Dec 12, 2014

Audiente io vide


Tu canta le canto le plus lente
Tu parolas son sufflos de vento in le foliage
Tu conta de cosas que nemo cognosce
Tu sapientia intuitive flue trans imagines
Audiente io vide

Ille qui ha patientia va comprender
e sera plenate con pace e felicitate
Quando le canto se leva 
a sempre plus alte tonos
le corpore celeste comencia vibrar

Un secunde voce adveni
Il es le sol que canta
Le luce deveni tonos
Le majestatic sonoritates 
del canto solar
resona trans le campos
Le anima capitula:
deveni irradiate e purificate

Io adjunge mi voce al canto beate
mi tonos se misce con le melodia
que es immortal
e cuje harmonias 
se extende ultra le tempore

Io es un parte del eternitate
e le eternitate es un parte de me
Io canta le canto 
del sol e del silvas
Io canta le canto 
del montes e del lacos
Io canta le canto 
del mar e del nubes
Io canta le canto del terra

Le oceano del musica
me lava con sonos incessante
Io me submerge
e plena mi pulmones 
con harmonias aquatic
Io me approfunda sempre plus
e audi balenas in distantia
ma tosto io vole ascender de novo
e tunc veni un forte torrente
que me duce in alto, in alto, in alto

Io passa le superficie e vola in alto
e subitemente es circumferite 
del firmamento, del stellas
Illos son tanto proxime, 
tanto tanto proxime
Es io un de illos?

Io audi echos de supernovas
Diluite explosiones vetuste
cuje surde ruito sustenite 
se misce con le sibilo
de tempestas solar
Neonate stellas celebra le vita
con formicante radios
Io surfa sur un de iste radios
e deveni jectate in spatio incognite

Io pote viagiar ubi io vole
Non plus existe limites
Le energia de mille soles me porta
Gratias al amor ardente io vide toto
Io es transformate al mysterio
e tunc lo comprende
Quando le mente es sin limites
veni tote le responsas

Io senti como io me dissolve
et es devorate del totalitate
ma io non ancora es preste
a entrar nirvana
e dunque subito 
focalisa mi attention
sur solo un puncto:
hic, nunc, iste camera
A hic io reveni
Le mysterio retira
insimul con su solution
e io remane sol in mi camera
sin responsas
e sin questiones



Terrificate del immortalitate

An tu te gaude 
de tu immortalitate
o es tu terrificate?
Vole tu viagiar sin fin
o finalmente reposar?
Vole tu ascender 
le monte celestial
o remaner sub le querco?

Que es ver
e que es false?
An le via dara le responsa?
Tu vide le monte 
con oculos claudite
e lassa le voce guidar te
Pote tu levitar avante
como in le sonios?
 Io vide multe montanias
ma non sape 
qual es le plus vetule

Le via del primes 
es recoperite de vegetation
Le mal herba ole 
como naive matinos vernal
que sempre consola 
ma nunquam da responsas
Illo conta del immortalitate oblidate 
e del fide
ma multes lo calca
cercante le fin del via

Quando io trovara le fin del via
io vadera retro
pro reviver e revivificar
Forsan io remanera sol
in le mundo de memorias
sub le querco 
al pede del monte
troppo fatigate 
pro continuar camminar


Le memorias del vita e le vita del memorias

Ille qui vole remaner juvene
debe morir in su juventute
e postea solo continuar viver
in le memoria del generationes
Ille qui vole viver multe annos
debe vader a in le oblivion
Quanto vale annos oblidate?

Si on vive mille dies
e le un resimila le altere
on ha experientiate solo un die
ma si on ha camminate mille dies
de un village a un altere
e cata die vidite nove homines e domos,
alora on ha vivite multe vitas

A vices memorias pote renascer,
subito aperir se como cassettas retrovate
e jectar ex se imagines e fragrantias
que on immediatemente recognosce
Forsan le oblivion solo es un nube temporari
ante le sempiterne sol del memorias
que jecta su radios verso le eternitate


Al filio de Sharon Tate

Tu veniva ad existentia
cresceva e se formava
e finalmente era preste a exir
a un nove mundo
Un micre, belle, homine innocente,
indefense e besoniante
multo de amor e cura

Tu non poteva experientiar iste mundo
Brutalmente tu e tu matre era occidite
Tu era un tresor non nascite
que era perdite

Io spera que tu poteva nascer
in un mundo melior
de iste, que te rejectava

Dec 10, 2014

Tu nomine es tatuate in mi anima


Io ha tatuate tu nomine in mi anima
e dunque io debe amar te
tote nostre dies remanente

Si io lancearea via tu nomine
le anima sanguinarea a morte
nos son coalescite
in le modo siamese

Io debe haber indulgentia
con tote tu imperfectiones
e tu con le mie
assi que nostre vita
non sia destruite

Olim amor volava
ma hodie debe ser supportate
de bracios fatigate

Tu nomine es tatuate in mi anima
e mi nomine in le tue
Nos ha create un vita insimul
e lo vive insimul
in dolor e gaudio
e quotidian penose labor

Fragmentos polychromatic

Homines
que nos longemente cognosceva
ma subito de nostre vita dispareva
tarda in nostre sonios
Lor reflexiones son circum-speculate
in nostre animas
como fragmentos polychromatic

Illes sta presso nos
Parla con nos
e quando le sonios ha finite
nos son eveliate per le suspiro
que pone su mano tepide
a nostre frontes

Suffrentia

Io non es ille qui suffre
Le sanguine que flue non es le mie
Le chaos del mundo non pote disturbar
mi ordine interior

An io vermente crede in isto?

Vale eriger muros contra le suffrentia
o es melior lassar lo affluer?
Imbraciar lo, consolar lo,
caressar lo con le balsamo del compassion?

Arrivata

Tu es un arbore
In distantia io vide le bosco
Iste vespere io lo attingera


Dec 9, 2014

Vivaldi recomponite


Le ave trilla sin pausa
Le rivo murmura die e nocte
Le inamoramento estive se extende
multe dies a in le autumno

Le tonos del fundos del seculos
son renascite
in un forma plus forte, persistente
Le passiones e meditationes
del prestre rubide
ora cammina in le London hodierne:
le mastodontic formicario human

Nove melodias accompania le vetere
Le aqua de Venetia flue a in le Thamese 
Le arpeggios del baroco deveni minimalistic:
ornamentos in le cathedral post-moderne
ubi tote le historia echoa

Tote le tonos son sonate
Tote le parolas son dicte
foras del cathedral del sonos
milles de autos rola e strepe
e ille qui cerca le silentio
debe vader mille passos al scala in le fundo
a in le plus profunde catacomba

Le tempesta estive obstinatemente ragia
ma in le nocte le calma reveni

In mi sonios io parla con Vivaldi


Le planeta blau

Al planeta blau
vive multe colores
Certe tinctos
vole miscer se con alteres
e ancora alteres
vole retener su proprie nuance

Le rubitate del terra suspira a Marte
ma le distantia es troppo grande
Lo rubie es necate in lo blau
ma le plus alte nubes remane blanc

Le nocte e le die chassa le un le altere
circum le globo
assi como le agulias del horologio
Sempre es nocte e sempre es die
Le balancia rotante es imperturbabile

Quando le planeta blau palpebra
il deveni obscur
Un momento dura horas
E tunc omne le colores deveni identic
e temporarimente comprende
un profunde veritate

Forsan un die
le planeta blau sera brun
e omne le colores
immunde, sordide
ma ancora illo es blau
blau como le spero
e blau como le opportunitates

Paisages sonor

Paisages sonor
montes rugante
arbustos craccante
electric filos susurrante
sentieros semi-cantante
domos ululante
bufones gurguliante
folios claccante
autos que tussi
anates parlante
grillos suspirante
personas pedente
guttas martellante
pollines sternutante
telephonos anhelante
tractores que mugi
e pipante pedunculos de herba
plena mi aures
con ideas
e mi sinos
con harmonias
que parturi iste parolas
gratias a incontros inexpectate
in sentieros verde
in le organo gris

Transformation in lente movimentos

Io specta al via rural
e al campos jalne e verde
e postea leva mi vista
verso le celo

Le sol cecante contrasta
con le celeste obscuritate
Le nubes tenebrose
son tingite del luce
Illos cresce e se contrahe:
transformation
in lente movimentos