Mar 27, 2015

Un appello a omne homines



Nos ha differente opiniones
habitos e religiones
si nos vole superviver
nos debe apprender

le un le altere tolerar
cessar odiar, in vice amar
non plus le ambiente devastar
e ora, ora lo sanar

L'integre humanitate
es un sol familia
cata nationalitate
cata puero, cata filia

Unite nos viagiara
usque al stellas
yo crede que nos creara
un mundo sin guerras

Nos ha le mesme sanguine
nos ha le mesme origine
in calide, suave Africa
ora nos vive in l'Americas

Nos vive in Australia
Europa e in Asia
Fratres e sorores
in diverse, belle colores 

Isolation

Tu dice que tu besonia nemo
ma io vide le vacuitate in tu oculos
Tu sta immobilemente 
e lassa le alteres passar

Time tu personas qui non existe?
Ha tu pavor ante le homines real 
qui sta circum te?

Tu es un gutta 
in un deserto lontan del mar
Le sal e le sablo 
rende tu vista turbide

Vide tu illes qui passa?
Lor manos extendite?
Io prende tu mano in le mie
e insimul nos va al citate

Vetuste tortuca gigantesc

Nos vacilla sur le dorso 
del tortuca gigantesc
In distantia nos audi 
su respiration anhelante
lentemente illo voga 
al oceano primordial

Nos caressa su vetuste concha
Ibi nos trova cosas inexpectate
pro le quales nos manca parolas
e que nos non sape como usar

Ubi illo nos porta? 
Le viage ancora es longe
In distantia nos vide 
incognite animales marin
Illos nata via

Nos nos addormira et eveliara
e postea de novo addormira
ma le tortuca nunquam dormi

Le pneu del rota del vita

Yo cambiava le pneu al rota del vita
satisfacente le demandas de mi marita
Le pneus era plen de grande foramines
causate d'immunditias lassate de homines

In vesper' yo brossava le dente del tempore
in speculo videva mi vetere corpore
le fluor excessive del dentifricio
damnificava mi gingiva, qual supplicio!

Mar 16, 2015

Le funambulo


Io es un funambulo
balanciante al fun tanto tenue
tendite inter le luna
e le polo boreal
In le mano dextere io ha un parapluvia
e in le sinistre un parasol
Durante le dies io vade avante
reguardante in basso
observante le occurrentias mundan

Io vide joia e suffrentia
amor e odio
guerra e pace
sagessa e stupiditate
ma io es super tote iste cosas
balanciante sur le corda sin cader
ni in obscuritate, ni in lumine

Durante le noctes io me jace sur le fun
e quando io claude mi oculos
io vide le Buddha ante me
con le un oculo aperte
e le altere claudite,
al bucca un calme surriso legier

Ille dice a me:
"Non time le via
Tanto longe que tu memorara le fin
tu non cadera del fun
Ma mesmo si tu caderea
un altere fun attende in fundo
usque a tu apprendera mantener le equilibrio
Toto lo que tu vide passara
Nove cosas prendera lor placia
ma tu natura interior remanera le mesme
nonobstante le multe facies que tu portara
Al fin del fun tu trovara
le ver natura del natura interior"

Audiente tal verbos
io realisa que io specta un speculo
Io me evelia, aperi le oculos, senti que io cade
Ma le terra de facto se retira!
Le celo es de plus in plus proxime
Le stellas susurra a me:
"Ancora tu non te ha eveliate..."

Sublineamentos

Non sublinea 
mi parolas!
Pensa tu que illos 
son importante o incorrecte?
Lassa illos crear
su proprie symmetrias
Realisar le sonios celate
Sape tu vermente
que io de facto scribeva?

Nocturne scriptor

In le plus profunde nocte
le casas son inveloppate
in obscuritate
Tote le fenestras son tenebrose
Le habitantes dormi

Solo detra un vitro
brilla le luce
Detra le cortina
un umbra inquiete se move
Un homine anxie
refusa cessar laborar

Le penna nervosemente
balla a un folio post le altere
Le pirouettes lassa tracias nigre
in le blancor
le quales attendera le scrutinio
de oculos futur

Le figura se leva,
lassa le tabula, exi,
ma le lampa continua radiar

Ma tosto le protagonista reveni
Un curte pausa
e postea de novo al travalio
Distante es le alba

Ave

Ave vola sur mar sin fin
Nusquam terra
Ubi reposar?
Ventos lo porta sempre avante
Le mar remane identic

Ave dispare detra horizonte
Nunquam io lo revidera