Nostre umbras
crescente
cade al
Luna
lo exhauri
lentemente
et inexorabilemente
e lo
livra
al
obscuritate del universo
Illos se
multiplica
e
terrifica le un le altere
se
glissa in le hora de lupo
(illos non vole ser detectate)
Tosto
le umbras pallidira
e le Luna reganiara
su
lustro e symmetria
e le
sentieros del post-crepusculo
rehabera su marcharibilitate
Illes qui sonia se eveliara
e le vigilatores se addormettira
Omnes ha su proprie tempore
e
le realitates vicin
non sempre se incontra
Le Luna es
un orbe
que se
imagina ser un disco
assi
como nos son sculptores
qui
se imagina esser picturas
Sed quando le voces del ante-alba susurra
nos exi del muro,
prende le cultello del sculptor
e comencia cisellar le obscuritate del universo
assi que su lucente, rotunde orlos
converge in un capite que ha essite modellate
de multe generationes
e del qual le plen relievo physiognomic
solmente apparera
quando tote le lumine del Luna, Sol e del stellas
finalmente se unira
