Audiente io vide

Tu canta le canto le plus lente

Tu parolas son sufflos de vento in le foliage

Tu conta de cosas que nemo cognosce

Tu sapientia intuitive flue trans imagines

Audiente io vide

Ille qui ha patientia va comprender

e sera plenate con pace e felicitate

Quando le canto se leva 

a sempre plus alte tonos

le corpore celeste comencia vibrar

Un secunde voce adveni

Il es le sol que canta

Le luce deveni tonos

Le majestatic sonoritates 

del canto solar

resona trans le campos

Le anima capitula:

deveni irradiate e purificate

Io adjunge mi voce al canto beate

mi tonos se misce con le melodia

que es immortal

e cuje harmonias 

se extende ultra le tempore

Io es un parte del eternitate

e le eternitate es un parte de me

Io canta le canto 

del sol e del silvas

Io canta le canto 

del montes e del lacos

Io canta le canto 

del mar e del nubes

Io canta le canto del terra

Le oceano del musica

me lava con sonos incessante

Io me submerge

e plena mi pulmones 

con harmonias aquatic

Io me approfunda sempre plus

e audi balenas in distantia

ma tosto io vole ascender de novo

e tunc veni un forte torrente

que me duce in alto, in alto, in alto

Io passa le superficie e vola in alto

e subitemente es circumferite 

del firmamento, del stellas

Illos son tanto proxime, 

tanto tanto proxime

Es io un de illos?

Io audi echos de supernovas

Diluite explosiones vetuste

cuje surde ruito sustenite 

se misce con le sibilo

de tempestas solar

Neonate stellas celebra le vita

con formicante radios

Io surfa sur un de iste radios

e deveni jectate in spatio incognite

Io pote viagiar ubi io vole

Non plus existe limites

Le energia de mille soles me porta

Gratias al amor ardente io vide toto

Io es transformate al mysterio

e tunc lo comprende

Quando le mente es sin limites

veni tote le responsas

Io senti como io me dissolve

et es devorate del totalitate

ma io non ancora es preste

a entrar nirvana

e dunque subito 

focalisa mi attention

sur solo un puncto:

hic, nunc, iste camera

A hic io reveni

Le mysterio retira

insimul con su solution

e io remane sol in mi camera

sin responsas

e sin questiones

Terrificate del immortalitate

An tu te gaude 

de tu immortalitate

o es tu terrificate?

Vole tu viagiar sin fin

o finalmente reposar?

Vole tu ascender 

le monte celestial

o remaner sub le querco?

Que es ver

e que es false?

An le via dara le responsa?

Tu vide le monte 

con oculos claudite

e lassa le voce guidar te

Pote tu levitar avante

como in le sonios?

 Io vide multe montanias

ma non sape 

qual es le plus vetule

Le via del primes 

es recoperite de vegetation

Le mal herba ole 

como naive matinos vernal

que sempre consola 

ma nunquam da responsas

Illo conta del immortalitate oblidate 

e del fide

ma multes lo calca

cercante le fin del via

Quando io trovara le fin del via

io vadera retro

pro reviver e revivificar

Forsan io remanera sol

in le mundo de memorias

sub le querco 

al pede del monte

troppo fatigate 

pro continuar camminar

Le memorias del vita e le vita del memorias

Ille qui vole remaner juvene

debe morir in su juventute

e postea solo continuar viver

in le memoria del generationes

Ille qui vole viver multe annos

debe vader a in le oblivion

Quanto vale annos oblidate?

Si on vive mille dies

e le un resimila le altere

on ha experientiate solo un die

ma si on ha camminate mille dies

de un village a un altere

e cata die vidite nove homines e domos,

alora on ha vivite multe vitas

A vices memorias pote renascer,

subito aperir se como cassettas retrovate

e jectar ex se imagines e fragrantias

que on immediatemente recognosce

Forsan le oblivion solo es un nube temporari

ante le sempiterne sol del memorias

que jecta su radios verso le eternitate

Al filio de Sharon Tate

Tu veniva ad existentia

cresceva e se formava

e finalmente era preste a exir

a un nove mundo

Un micre, belle, homine innocente,

indefense e besoniante

multo de amor e cura

Tu non poteva experientiar iste mundo

Brutalmente tu e tu matre era occidite

Tu era un tresor non nascite

que era perdite

Io spera que tu poteva nascer

in un mundo melior

de iste, que te rejectava

Tu nomine es tatuate in mi anima

Io ha tatuate tu nomine in mi anima

e dunque io debe amar te

tote nostre dies remanente

Si io lancearea via tu nomine

le anima sanguinarea a morte

nos son coalescite

in le modo siamese

Io debe haber indulgentia

con tote tu imperfectiones

e tu con le mie

assi que nostre vita
non sia destruite

Olim amor volava

ma hodie debe ser supportate

de bracios fatigate

Tu nomine es tatuate in mi anima

e mi nomine in le tue

Nos ha create un vita insimul

e lo vive insimul

in dolor e gaudio

e quotidian penose labor

Fragmentos polychromatic

Homines

que nos longemente cognosceva

ma subito de nostre vita dispareva

tarda in nostre sonios

Lor reflexiones son circum-speculate
in nostre animas

como fragmentos polychromatic

Illes sta presso nos

Parla con nos

e quando le sonios ha finite

nos son eveliate per le suspiro

que pone su mano tepide

a nostre frontes

Suffrentia

Io non es ille qui suffre

Le sanguine que flue non es le mie

Le chaos del mundo non pote disturbar

mi ordine interior

An io vermente crede in isto?

Vale eriger muros contra le suffrentia

o es melior lassar lo affluer?
Imbraciar lo, consolar lo,

caressar lo con le balsamo del compassion?

Arrivata

Tu es un arbore

In distantia io vide le bosco

Iste vespere io lo attingera

Vivaldi recomponite

Le ave trilla sin pausa

Le rivo murmura die e nocte

Le inamoramento estive se extende

multe dies a in le autumno

Le tonos del fundos del seculos

son renascite

in un forma plus forte, persistente

Le passiones e meditationes

del prestre rubide

ora cammina in le London hodierne:

le mastodontic formicario human

Nove melodias accompania le vetere

Le aqua de Venetia flue a in le Thamese 

Le arpeggios del baroco deveni minimalistic:

ornamentos in le cathedral post-moderne

ubi tote le historia echoa

Tote le tonos son sonate

Tote le parolas son dicte

foras del cathedral del sonos

milles de autos rola e strepe

e ille qui cerca le silentio

debe vader mille passos al scala in le fundo

a in le plus profunde catacomba

Le tempesta estive obstinatemente ragia

ma in le nocte le calma reveni

In mi sonios io parla con Vivaldi

Le planeta blau

Al planeta blau

vive multe colores

Certe tinctos
vole miscer se con alteres

e ancora alteres
vole retener su proprie nuance

Le rubitate del terra suspira a Marte

ma le distantia es troppo grande

Lo rubie es necate in lo blau

ma le plus alte nubes remane blanc

Le nocte e le die chassa le un le altere

circum le globo
assi como le agulias del horologio

Sempre es nocte e sempre es die

Le balancia rotante es imperturbabile

Quando le planeta blau palpebra

il deveni obscur

Un momento dura horas

E tunc omne le colores deveni identic

e temporarimente comprende
un profunde veritate

Forsan un die

le planeta blau sera brun

e omne le colores
immunde, sordide

ma ancora illo es blau

blau como le spero

e blau como le opportunitates

Paisages sonor

Paisages sonor

montes rugante

arbustos craccante

electric filos susurrante

sentieros semi-cantante

domos ululante

bufones gurguliante

folios claccante

autos que tussi

anates parlante

grillos suspirante

personas pedente

guttas martellante

pollines sternutante

telephonos anhelante

tractores que mugi

e pipante pedunculos de herba

plena mi aures

con ideas

e mi sinos

con harmonias

que parturi iste parolas

gratias a incontros inexpectate

in sentieros verde

in le organo gris

Transformation in lente movimentos

Io specta al via rural
e al campos jalne e verde
e postea leva mi vista
verso le celo

Le sol cecante contrasta
con le celeste obscuritate
Le nubes tenebrose
son tingite del luce
Illos cresce e se contrahe:
transformation
in lente movimentos