Apr 2, 2016

Pensatas ferroviari



Io vade per traino
e specta le paisages
que passa preter me
Le mundo es parve in su grandor
e grande in su parvitate

Le mangiar tepide occide mi appetito
Io vide lampas immobile in le wagon
e lampas celere foras

Le traino se arresta
Le voce continua parlar
in un idioma belle
que io non comprende
Io es lontan de mi domo

Le citate grande se approxima
Le arbores son reimplaciate de casas alte
Le autos se amassa in greges
Le firmamento del crepusculo es illuminate
del reflexiones del vita artificial

Structuras symmetric
substitue le creativitate chaotic del natura
In le domos gigantesc
cata homine es un lampa

Le consolation del melancholia

Le canto se repete
Le accordos veni in le mesme sequentia

Le celo specta in basso al terra cec
Proque nos occide le un le altere?
Forsan le dolo pote proteger nos contra le cruelitate?
Le humanitate es un corpore que noce se mesme

Forsan le sanguine pote curar le vulneres
Io vive in le nunc futur
Le consolation del melancholia
pone un tepide bandage al pedes
que troppo longe ha camminate

Le accordos se cambia
un nove canto sona

Poema gris

Io vade
ab obscuritate ad luce
Perdite inter incontabile
nuances sin color

Duo contrastos
pote crear variationes sin fin:
un longissime scala
con scalones insensibile

Io va al scala gris
le camminata es tanto, tanto longe
Io senti le tenebras detra me
et ante me percipe un suave luce
sempre suspirante al iris

Qual citate?

Le familia sacre
sempre cresce,
vigilia super le citate
le qual vole liberar se

A su stratas
le linguas soror
vive bordo a bordo

In le parco
con le scala e le colonnas
on trova le lacerta multicolor

Certe domos non son recte,
illos ha formas molle e vacillante

Trans le reticulo stratal
hasta le autos
totes in le mesme direction

Al strata longe sin autos
multe homines lento va
A un placia homines dansa
in plure anellos
saltante in un maniera
synchronisate

Qual citate visitava io?