Le via al urbe

 

Io nunc al fin (Ah!) ha tro-

vate post un die (Oh!) le

via sic que duce ben al

urbe multo pictoresc que

es secundo certes le plus

belle loco in le vaste

regno hemiboreal

 

Ballo febril in nocte autumnal

 

Ballo febril in nocte autumnal

Blau nude umbras

sub celo oceanic

Tu dansa ferventemente in jalne robas

Iste nocte tu es mi anima gemino

Que nos memora le Dea

sub su velo nebular

Amor periculose 

espaventa via grave recordationes

Detra le rocca scarpate

plumas ex alas cade liberemente

Isto esseva le quinte die

al montania del beltate 

 

Amar lo amar

 

Amar lo amar

e mangiar mangiar

que gusta Ben,

ma non le alteres,

non es ben,

Senior Soler

vole poter

soler dicer

Nocturno

Sex delicate aves spiritual
passa le luce del luna metallic
jectante umbras violette

Le dece-secunde nube
es visibile del fenestra del est
Le lustro del jardin
simila melle blanc

Tosto le crude pluvia
cadera como celere gladios
Io mira un molle persica
que pende del arbore
le plus inerte in tote le jardin

Micre verbos
ex le molliate bucca del jardinera
glissa in alto e me attinge
durante que le die
lento dice adeo