quando l’estate floresceva
un altere via io prendeva
al longe promenada mie
Ibi, presso le prato
un rosa io videva
Toto calme illa era
beate, seren su stato
Rosa! Io diceva,
proque es tu solitari?
Tu es extraordinari,
esque nemo lo videva?
Su responsa murmurante
dolo habeva tante:
”Io es abandonate
e nemo me ha amate”
Io voleva prender la,
tener e amar la
ma io ben sapeva
que tunc illa morirea
Alora cata die
mi Rosa io visitava,
multe cosas contava
al amata mie,
saporava su fragrantia,
caressava su folios,
sentiva orgolio,
declarava mi fidantia
Quando le sol brillava,
io la umbra dava
Quando le vento sufflava,
con manos guardava
Io parlava a illa,
contava de mi vita,
de arrivatas e partitas,
como toto vacilla
Tosto le natura jalniva
mi corde plenava timor
Io sapeva que mi amor
a su fin ora veniva
Presso illa io sedeva
aquava la con mi lacrimas
Plorava duo animas,
al fundo le spero cadeva
Mi lacrimas illa bibeva
e subito illa cresceva
Dulcemente illa susurrava:
”Tu lacrimas me salvava”
Gradualmente illa se transformava
in un femina, belle, lucente
con longe capillos, oculos ardente
Tunc mi corde se allegrava
Io la prendeva in mi bracios fremente
e la dava un basio passionate
e diceva: ”tu sera sempre amate”
e al domo nos vadeva lentemente
