Yo videva un nave al mar de diamantes
su corpore era d'argento
le velas era taliate de seta
e le capitano habeva un corde auree
Sed l'agulia del compasso non era magnetic
e non indicava al nord
ma sequeva l'inclination del nave
que deveniva de plus in plus perdite
errante trans aquas incognite
vogante in circulos
deludite per constellationes stellar
difficile a interpretar
Multe tempestas tormentava le nave
e le color argentin perdeva su lustro
le velas era lacerate
e volava via con le vento
Le capitano deveniva discoragiate
e su corde de auro deveniva
involvite in l'obscuritate del melancholia
Ille audiva le tintinnante tonos
del vaste mar de diamantes
sed le nocte le impediva
vider su resplendentia in-imaginabile
nam iste nocte habeva durate
tan longe que ille poteva memorar
-ille non plus cognosceva
le die que precedeva le nocte
Finalmente,
irresistibilemente
veniva le alba
e le prime radios del sol
trovava lor via al fundos
del mar de diamantes
e le aqua lentemente
gradualmente plus fortemente
comenciava lucer
apparentemente con su proprie fortia
Post un momento il semblava
que le mar luceva plu' fortement' que le sol
le luminositate deveniva tan intense
que illo levava le nave
e lento, caute
lo traheva verso le celo
le nave argentin de novo luceva
e le corde de auro del capitano
reflecteva le lucentia del diamantes
pro finalmente funder se
e dispersar se con mille radios
trans le mundo integre
Essente e ubique e nusquam
le capitano non plus esseva perdite:
ille habeva attingite su porto final
No comments:
Post a Comment