Le speculo del tempore

Le speculo del tempore
es un fenestra
a cosas que eveniva
e a cosas que venira

Io mira le speculo
e trans le fenestra
al strata foras del domo
ubi sonios oblidate
passa con melancholia 

Le celo sempre movente
contrahe nubes diluite
ma tosto los dissolve
non potente crear
formas distinguibile

In un fenestra in le casa vicin
io vide me mesme,
vinti annos plus juvene
Io es ancora le mesme persona
ma anque alique plus
Le cognoscentia ha crescite,
certe sentimentos ha disparite
e altere se ha approfundate

Le futuro reflecte le passato
e le passato es spectate del futuro
Le speculo es le nunc
ubi le radios temporal son refractate
e omne le colores del prisma
colora le historia
Ma le futuro ultraviolette
evita le curiositate del oculos

Pesante nubes lento arriva
Un gutta de pluvia, duo, dece,
cento, mille, milliones
Cata gutta es un die
Io sta ante le speculo
e audi longemente le streper del pluvia
e mi capillos deveni gris

De novo le nubes se dissolve
Le sol lento appare
Illuminate le speculo deveni
Un mar de luce me surprende
Le speculo dispare
l'eternitate se aperi

Le facie del sol me monstra figuras:
mi mille incarnationes,
tote mi spiritos affin
cata maestro de sagessa
Ultra le tempore
io intervide le supreme joia