Incontra me hic
iste vespere
quando le ultime
luce
con su fortias final
pende sub le nubes
e pois cade
al frigide
undulationes
del laco
Secretos devenira
murmurate
e prudentemente
occultate
in obscuritate e
silentio
Illes qui se cela
durante le die
se preparara
pro incumbentias
nocturne
e cautemente le
umbras glissara
inter rigide
arbustos
Nemo debera vider o
audir
nostre separation,
quando nos nos
basiara
con le lumine
moriente
Le scripturas
stellar
nos ducera a domos
remote
multo distante le un
del altere
Io specta le laco al
crepusculo
Le seculos ha
sepelite
lor tresores e lor
residuos
in le fundo, in le
regno del pisces
Calme, ben que
attendente
io inhala le
fragrantia de humide ligno
e audi echos del
risos diurne
Io pensa de tu
lucente oculos
e sape que io los
videra
ex longe distantia
quando tu te
approximara
Incontra me hic
iste vespere
assi como ante multe
annos,
inter umbras, celate
del mundo,
e dice me lo
que nemo altere
debe audir
