Jul 21, 2019

Attendente apud le laco


Incontra me hic
iste vespere
quando le ultime luce
con su fortias final
pende sub le nubes
e pois cade
al frigide undulationes
del laco

Secretos devenira murmurate
e prudentemente occultate
in obscuritate e silentio

Illes qui se cela durante le die
se preparara
pro incumbentias nocturne
e cautemente le umbras glissara
inter rigide arbustos

Nemo debera vider o audir
nostre separation,
quando nos nos basiara
con le lumine moriente
Le scripturas stellar
nos ducera a domos remote
multo distante le un del altere

Io specta le laco al crepusculo
Le seculos ha sepelite
lor tresores e lor residuos
in le fundo, in le regno del pisces

Calme, ben que attendente
io inhala le fragrantia de humide ligno
e audi echos del risos diurne

Io pensa de tu lucente oculos
e sape que io los videra
ex longe distantia
quando tu te approximara

Incontra me hic
iste vespere
assi como ante multe annos,
inter umbras, celate del mundo,
e dice me lo
que nemo altere
debe audir

No comments:

Post a Comment