Jan 15, 2020

Jovedi postmeridie



Jovedi postmeridie
15:31


Io jace al sofa e face nihil
Detra le fenestra, le nubes hesitantemente flotta trans le celo
Io dormetta un poco e in mi sonio io salta de un montania
e lento plana in basso

Le umbras del ramos succutentemente balla
al insolate, nude pariete
Io audi infantes jocante al patio,
portas que son aperite e claudite,
le elevator que vade in alto e in basso

Mi pensatas son papiliones que vola via
Le vacuitate plena le vacuitate de mi halitos
Io non debe vader a ulle loco

Le horologio se ha arrestate
Le postmeridie ha devenite fatigate in su camminata
Illo se sede a un trunco in le silva del historia
e comencia contar le folios del arbores

Io conta mi halitos
ma perde le conto e comencia de novo
...novem, dece, dece-un...un, duo, tres...

Io me addormi de novo e vide nubes colorate,
rubie, jalne, orange, blau
Illos se forma ex nihil e se dissolve a nihil
Illos vola in directiones differente,
se uni, separa, cambia colores e formas
Illos fragra de vanilla, satsumas e farina
Io los essaya toccar, ma le distantia es troppo grande

Quando io vide mi mano,
illo se transforma a un nube
Le tecto se dissolve
e io deveni unite con le celo


No comments:

Post a Comment