Jovedi postmeridie
15:31
Io jace al sofa e
face nihil
Detra le fenestra,
le nubes hesitantemente flotta trans le celo
Io dormetta un poco
e in mi sonio io salta de un montania
e lento plana in
basso
Le umbras del ramos
succutentemente balla
al insolate, nude
pariete
Io audi infantes
jocante al patio,
portas que son
aperite e claudite,
le elevator que vade
in alto e in basso
Mi pensatas son
papiliones que vola via
Le vacuitate plena
le vacuitate de mi halitos
Io non debe vader a
ulle loco
Le horologio se ha
arrestate
Le postmeridie ha
devenite fatigate in su camminata
Illo se sede a un
trunco in le silva del historia
e comencia contar le
folios del arbores
Io conta mi halitos
ma perde le conto e
comencia de novo
...novem, dece,
dece-un...un, duo, tres...
Io me addormi de
novo e vide nubes colorate,
rubie, jalne,
orange, blau
Illos se forma ex
nihil e se dissolve a nihil
Illos vola in
directiones differente,
se uni, separa,
cambia colores e formas
Illos fragra de
vanilla, satsumas e farina
Io los essaya
toccar, ma le distantia es troppo grande
Quando io vide mi
mano,
illo se transforma a
un nube
Le tecto se dissolve
e io deveni unite
con le celo
No comments:
Post a Comment