Complexitate fragmentate

 

 

Ha tu te perdite in le complexitate?

Si tu mira proximemente

tu videra simplicitate

Si tu recula bastantemente

tu videra solmente un puncto

Io cammina inter lineas colorate

discoperiente nove angulos e angulettos

Io me move in omne le dimensiones

Lineas conveni, collide e se reimplacia

Jalne color macula le nebulas del matta

e io essaya essugar lo

con orationes agnostic

Le universo me disculpara

Io demora in chaos ma in sonios

io cammina in un jardin francese

ubi le herba es verde e le celo es blau

Tonos de un harpa veni del stagno

Formas es repetite con variationes minimal

e pendula inter complexitate e monotonia

Io assembla un mobile

repetente le labor de altere manos

Io senti joia

quando chaos deveni ordine

Mi mente es fisse como un speculo rupte

le qual reflecte aleatori fragmentos del camera

Io senti ni gaudio ni dolo,

solmente complexitate, deliquescite in caffe sin caffeina

Un architecto anonyme ha lassate post se

un castello incomplete, belle e majestose

ma certe fenestras manca

e le tecto face aqua

Solmente per arrestar le tempore

on pote stoppar le complexitate

le qual accelera ultra controlo

trans mechanismos auto-fortificante

Io essaya colliger le fragmentos,

construer un unitate,

dar logica al complexitate,

ma le carga es troppo difficile

Io capitula ante le chaos

e lassa cata fragmento monstrar su proprie beltate

Sperabilemente omnes va trovar

al minus un parve parte le qual los gustara