Io plora, plora e plora
pro mi molle, amate tettina
"Mamma e papa, da me ora,
illo es in le cocina!"
Io crita, calca e ruita
usque mi facie deveni rubie
ma illes dice: "Tu lo non necessita
mesmo si tu ha rabie"
Io preca, demanda, pete
ma illes succute le testas
Sin mi tettina io non es complete
e io lo besonia pro mi siesta
"Tu es un grande puero, si!"
illes dice tote le die,
ma io non me senti assi
"Da me tettina mie!"
Dunque io non cessara critar
Finalmente illes me lo va dar
Tosto finira lor tenacitate,
in bucca sera mi tettina amate
Amar sin desirar,
isto es lo plus nobile
Dar sin demandar,
pro l'anima es favorabile
Vider que cata die es un dono,
saporar cata color, cata sono,
que plus io poterea besoniar
pro le vita vermente appreciar
Ille jace a su dextere latere
Nirvana se approxima
Formas attende su dissolution
Lo finite devenira lo infinite
Pensatas e sentimentos
de un integre vita
emanara del capite
verso horizonte e celo
An ille dormi o medita?
An su mente es toto calme
o ancora un poco animate?
Su halitos a pena es audibile
Su corde es quiete
Nocte dispare gradualmente
Somno se muta a vigilantia
Sed que es sonio e que es realitate?
An io sonia ben que eveliate,
eveliante me in le regno de Buddha
quando in sonios?
An ille que se evelia vade
de un sonio a un altere?
An solmente illuminatos
se evelia al realitate?
Ille jace hic e nunc ante me
Io vide su suave surriso
Nos es in le mesme camera
ben que io sape
que isto es impossibile
An le sonio es un illusion
intra un altere illusion?
Proque le illusion es irreal?
Illo ya existe in qualque forma
An isto es proque illo dispare
plus rapidemente que altere cosas?
Tote formas ya es peribile
e dunque ultimemente illusori
Io tene inquiete pensatas
in mi claudite manos
Le manos dole, assi io los aperi
e le pensatas ascende
como spiras gris de fumo
Le camera fragra de incenso
Io me pone ante Buddha,
a mi sinistre latere
Io claude mi oculos
e me connecte con ille
Io vide como Buddha entra un silva
Ille indica con le mano a sequer le
Le silva es obscur e frigide
ma io seque le sono de su passos
Finalmente nos arriva a un laco
Le aqua es toto tranquille
Io senti calor del superficie
Un calide laco in un frigide silva?
Buddha dice a me:
Io te guidava al centro de tu essentia
Solmente tu pote saper ubi tu es
Entra le aqua pro trovar le responsa
Io entra le aqua
e senti como calor circumfere mi corpore
Io prende un forte halito
e me submerge in le profunditate
Le fundo del laco luce
Io aperi le oculos
e vide le lampa de oleo
in le angulo del camera
Buddha ancora jace ante me,
su oculos sempre claudite
Nirvana se approxima
Somno gradualmente deveni vigilantia
Illusion se muta a realitate
e ibi, alicubi
al frontiera del terra de necuno
io flotta in mi calide laco
e senti como lo perfecte
anque existe in lo imperfecte
Io jace al dorso in le aqua
e specta al celo ancora obscur
Buddha non plus dormi
e io vide como su sagessa
reforma constellationes stellar
e le prime vice vide
imagines primordial
