Buddha dormiente

Ille jace a su dextere latere

Nirvana se approxima

Formas attende su dissolution

Lo finite devenira lo infinite

Pensatas e sentimentos

de un integre vita

emanara del capite

verso horizonte e celo

An ille dormi o medita?

An su mente es toto calme

o ancora un poco animate?

Su halitos a pena es audibile

Su corde es quiete

Nocte dispare gradualmente

Somno se muta a vigilantia

Sed que es sonio e que es realitate?

An io sonia ben que eveliate,

eveliante me in le regno de Buddha

quando in sonios?

An ille que se evelia vade

de un sonio a un altere?

An solmente illuminatos

se evelia al realitate?

Ille jace hic e nunc ante me

Io vide su suave surriso 

Nos es in le mesme camera

ben que io sape

que isto es impossibile

An le sonio es un illusion

intra un altere illusion?

Proque le illusion es irreal?

Illo ya existe in qualque forma

An isto es proque illo dispare

plus rapidemente que altere cosas?

Tote formas ya es peribile 

e dunque ultimemente illusori

Io tene inquiete pensatas

in mi claudite manos

Le manos dole, assi io los aperi

e le pensatas ascende

como spiras gris de fumo

Le camera fragra de incenso

Io me pone ante Buddha,

a mi sinistre latere

Io claude mi oculos 

e me connecte con ille

Io vide como Buddha entra un silva

Ille indica con le mano a sequer le

Le silva es obscur e frigide

ma io seque le sono de su passos

Finalmente nos arriva a un laco

Le aqua es toto tranquille 

Io senti calor del superficie

Un calide laco in un frigide silva?

Buddha dice a me:

Io te guidava al centro de tu essentia

Solmente tu pote saper ubi tu es

Entra le aqua pro trovar le responsa

Io entra le aqua

e senti como calor circumfere mi corpore

Io prende un forte halito 

e me submerge in le profunditate

Le fundo del laco luce 

Io aperi le oculos

e vide le lampa de oleo 

in le angulo del camera

Buddha ancora jace ante me,

su oculos sempre claudite

Nirvana se approxima

Somno gradualmente deveni vigilantia

Illusion se muta a realitate

e ibi, alicubi

al frontiera del terra de necuno

io flotta in mi calide laco

e senti como lo perfecte

anque existe in lo imperfecte

Io jace al dorso in le aqua

e specta al celo ancora obscur

Buddha non plus dormi

e io vide como su sagessa

reforma constellationes stellar

e le prime vice vide 

imagines primordial