Apr 23, 2024

Pensatas presso un laco nebulose

 


Io non vole memorar me

le dulce dies

quando le amor surrideva verso me,

quando le sol brillava

e nulle problemas existeva

nam ora le amor ha volate via

e le melancholia del memorias

se torna in veneno



Io non vole pensar

del futuro quando tote mi amicos

non plus remanera,

mi domo sera ruinate,

le stratas ubi io cammina cata die

sera rupte e plenate de mal herba,

nam le dolo super toto que sera perdite

es un toxico mortal pro le mente



Io sta presso le laco

Le anates sede immobilemente

al imperceptibilemente retirante bordo glacial

Le natura es quiete, attendente

Illo me inspira a tacer

Proque?

Ha mi crito jam mutescite?



Io ha critate

assi que mi voce deveniva rauc

Io ha plorate

assi que mi lacrimas se exhauriva

Io essayava precar

ma non trovava le verbos,

ma quando le emotiones finiva arder

e se tornava a cinere

un pace profunde nasceva

Le aere es plus frigide

que mi labios sic

Le aqua es plus frigide

que le aere

Le glacie es plus frigide

que le aqua

ma que es plus frigide que le glacie?

Forsan illa sape le responsa?



Io solmente vole star hic presso le laco

e spectar le nebula

que face le aqua e le celo funder se

a un gris unitate

Io vole necar me in le vacuitate del nunc,

disparer in le nebula,

e planar super le aqua

con Le Sancte Spirito

ante le creation



Ma tunc io senti

tu mano in mi mano

Tu retornava!

Le gaudio es subite e inexpectate

Le nunc deveni plenate de calor

e le dolo del anima

se disgela

Nostre amor renasce hic e nunc

Isto es le sol cosa

que es importante



No comments:

Post a Comment