Deo es sol
e nos es radios
Nos transversa universo
dispersante luce e calor
Nos caleface planetas
e nutri lor vita
Nos exclara mar e terra
illuminante lor beltate
Milliardos soles luce nunc
omnes manifestante
eterne lumine
e immense beatitude
del universo divin
Io crea un bulla
e lo plena con toto lo
que me da joia e fortia
e pois me jecta in illo
e tote cosas externe
dispare de mi mundo
Foras ragia guerras brutal,
massacros e fame
ma io lo non remarca del toto
nam io ha create
un refugio pro le anima
e ibi io remanera
usque le mundo se va curar
Lo frustrante con troppo de labor
es que manca tempore pro amor
Tu debe facer cosas non interessante
in vice de projectos amusante
In vice de scriber poemas suave
tu debe nettar assi como un sclave
In vice de componer tu sexte sonata
tu debe preparar le grec salata
In vice de leger Paulo da Costa
tu debe percurrer le damnate e-posta
In vice de promenar se in le silvas
tu debe de novo facer le compras
Sed al fin veni un die toto libere
pro facer quecunque del matino al vespere
Tu lo plena con musica e poesia
e subito absente es le asthenia
Pois tu te sede con un libro dense
que tu voleva leger desde menses
e pensa que iste bellissime die
troppo rapide passava, Deo mie!
Al mesme tempore tu es inquiete
e vole retornar al labor, al rete
Un die libere es meraviliose
ma un vita libere serea tediose
Io te besonia
ma heri io non sapeva
que tu existe
Tu evelia celate passiones
Tu personifica lo que me mancava
Tu plena un vacuitate
que io non sapeva existeva
Es tu solmente un catalysator de mi besonios?
Solmente un corpore que evelia desiros?
Io non vole que serea assi
Io vole mirar te in le oculos
e sentir tote tu humanitate,
incontrar te como un persona equal
e dar te toto lo que tu besonia
e voluntarimente reciper
toto lo que tu me da
Que es besonio e que es desiro?
Io non sape le differentia
Io solmente sape que io te besonia
Mi spirito besonia e mi corpore besonia
e mi spero es iste:
que tu senti le mesme cosa
