Un homine dispareva
ma su umbra restava
illo continuava vagar
trans stratos e parcos
sequeva gente a su domos
e los videva addormir se
In le nocte illo se fusionava
con le obscuritate sin limite
e in le die se celava
in locos tenebrose
Su tempore jam habeva passate
ma illo ancora escappava le fato
Visitava locos que illo recognosceva
e regrettava cosas que illo faceva
ma le historia jam esseva scribite in petra
e le futuro consisteva de nihil
Un die quando le sol brillava fortemente
le umbra se dissolveva pro tempore eterne
No comments:
Post a Comment