Micrus e Gargantoliath

  

In un belle valle, inter alte montanias, in un pais boreal, il olim existeva un regno nominate Micronia. Le inhabitantes dunque se nominava micronianos. Illes non mesurava plus que un pede in longor e alora esseva le minus alte homines in tote le mundo. Nonobstante, illes esseva felice proque lor regno esseva benedicte con pace e prosperitate.
Sed un die, un rhythmic ruito strepente plenava le valle. Isto esseva le gigante Gargantoliath que se approximava al citate del micronianos con tonitruante passos. Ille habeva plus que cento pedes de longor. Le rege de Micronia, Micrus III, exiva del citate e parlava assi:

M: Qui es tu, que invade nostre urbe?
G: Io es Gargantoliath, e io es plus sage e plus belle que vos omnes. Dunque io ha le derecto de viver ibi, e vos debe fugir via.
M: Isto nos facera, sed solmente a un sol condition: Tu debe batter me, le rege, in un competition. Isto non deberea esser troppo difficile pro te, que es tanto sage e belle.
G: Bon! Io accepta isto. Io pote vincer vos con mi auricular. Como iste competition va effectuar se?
M: Nos habera tres competitiones. Tu decidera quales sera le prime e le ultime. Io decidera le competition medie. Le victor de al minus duo del competitiones vincera.
G: Bon! Que nos comencia! Le prime competition es: ”Qui pote jectar un petra al plus longe distantia?”
Ille prendeva un petra del grandor de un vaca e lo jectava via verso le celo.

Le petra volava super le montanias e atterrava detra illos. Micrus prendeva un lapide del grandor de un musca e lo jectava a un distantia de quatro pedes.
G: Io vinceva! Isto vade como super rotas! Exactemente como expectate.
M: Alora mi torno! Qui pote contar le plus velocemente usque dece?
G: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10. (lento)
M: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10. Io ganiava! Alora nos veni al ultime concurso!
G: Iste vice io selige! Ille que cantara le plus altemente vincera!
Gargantoliath cantava un cruel ballada in su proprie lingua, le qual echoava inter le montanias e plenava le micronianos con timor. Sed le citatanos prendeva corage et exiva del citate.
Subito le rege comenciava cantar, ante que le gigante habeva finite. Poco a poco, le citatanos le comenciava accompaniar e al fin illes cantava plus altemente que le gigante.

Quando Gargantoliath notava isto ille deveniva e surprendite e multo irate. Ille rugiva:
G: Isto es duperia! Solmente tu e io debeva concurrer. Basta! Io ha satis de vos! Io vos rumpera sub mi scarpa!
Ille essayava calcar al rege, ma ille se agilemente jectava al latere.
Gargantoliath se approximava al micronianos, con odio radiante del oculos, ma tunc alique appareva in le celo. Il esseva Thor, le deo de tonitro, que cavalcava in su carro, tirate de duo capros, con su pesante martello elevate. Ille critava a voce magne:
T: Gargantoliath, miserabile gigante, tu es un disgratia a tu genere! Isto sera tu ultime maleficio, nam tu via fini hic!

Postea ille jectava un enorme fulmine, que illuminava tote le celo, verso Gargantoliath.  Le fulmine colpava le gigante in le fronte. Ille agitava le bracios e gambas spasticamente, como un homine de palea durante un tempesta. Pois ille cadeva al terra con un ruito terribile que faceva omne le casas in Micronia tremer. Le vita le habeva lassate.

Le sequente die le fratres de Gargantoliath veniva pro prender via le corpore e sepelir lo.
Post iste die nulle gigantes molestava le felice populo de Micronia.