Nocte

 Nocte

Io ama le nocte

Io ama le luna,

le stellas,

le silva silente

Io

sonia sin somno,

sonia de te,

de te,

mi regina intoccabile

Specta a me!

Io sta hic in umbras

Extende tu molle, molle mano

e tocca, tocca me

Quando

veni medienocte

io vide como tu vade

al silva,

al silva silente

Specta a me!

Io sta hic in umbras

Extende tu molle, molle mano

e tocca, tocca me

Io,

io te seque

inter frigide arbores

Tu te torna

e demanda: ama tu le nocte?

Specta a me!

Io sta hic in umbras

Extende tu molle, molle mano

e tocca, tocca me

Specta a me!

Io sta hic in umbras

Extende tu molle, molle mano

e tocca, tocca me

Le infante

In nocte, in su lecto,

un infante dormiva

Un spirito veniva

e lo spectava,

immobilemente stante

un momento prolongate

Le spirito diceva:

"Illo es belle e forte

Illo luce como un lanterna

in le nocte obscur,

ben que in somno profunde"

"Isto es le infante

que tosto se eveliara,

que vadera trans le mundo

e lo transformara,

cambiante fatos e fortunas"

"Que bontate residera in su corde!

Que amor guidara su anima!

Que sagessa crescera in su interior

como rosas in un jardin regal!"

Postea le spirito promptemente

ascendeva al celo

e le prime radios solar

cadeva al facie del infante

Anima congelate

Le oceano interne

 

Ha tu discoperite le oceano

que es celate in tu anima?

Le illumination disvela

un mundo incognite

Ubi esseva obscuritate

nunc es profundos immense 

Ha tu vidite como le mundo externe

es reflectite in le oceano interne?

Ha tu contemplate le coruscation

de mille micre undas?

Ha tu camminate al litore

del oceano interne,

sentite le vento que porta con se

fragrantias quasi oblidate?

Le aves del passato

vola in distantia

Sub le superficie 

attende patientemente

le balenas del futuro