io jaceva affligite de insomnia
Lasse oculos mirava le tecto
Labios repeteva: "fatigatio vincit omnia"
Quando al fin mi palpebras cadeva
e le somno apud mi corpore esseva,
del porta veniva un pesante battimento
e detra le fenestra un distante lamento
"A iste hora un visitator?"
Mi fragile anima plenava timor
Silentio regnava durante un momento
e depost de novo le terrific battimento
Subito, tremulante, io me eveliava
Mi corde, in crampos, a pena batteva
Al fin, in horror, ante le porta io stava,
pulsava le spisse ligno: nemo ibi esseva!
Lamentos sonava del proximitate
Verbos, susurros, singultos sin spero,
que diceva de futur calamitates,
mi spirito plenante con grave despero
In hasta le porta pesante clauder
io debeva, e presto al lecto vader
"Un incubo isto es, io sonia
Semper ratio vincit omnia"
In lecto lacrimas io lassava
Battimentos itero me tormentava
Mi oculos in toto esseva aperite
Mi corpore de plus in plus rigidite
Al fin le spectral ruito moriva
e le voces gradualmente periva
Tunc lassitude me inundava
e Somnus relevamento portava
Inquiete sonios invadeva mi mente
Io videva le facie del lamentator
Ille creava visiones de un terra ardente,
pretendente esser un precursor
Post longe tempore veniva Aurora,
mi liberatrice, in le sexte hora,
prendeva via mi dolor e agonia
e susurrava in mi aure: "amor vincit omnia"
No comments:
Post a Comment