Le umbra de un umbra

Io vade in nive

ma non lassa tracias

Io es un spectro

e ha nulle domo

Mi pensatas

que se ha rigidite

como le arbores montan

ha le mesme color

que le crispe aqua congelate

Le vento fresc

passa trans me

Io non lo senti

Nihil io senti

Un stato tan insolite,

de sentir nulle cosa:

non placer, non pena,

non joia, non dolo,

non spero, non despero

Mi existentia pallidi

Io es le umbra de un umbra

Nemo me vide

Omnes pensa que io es morte

Le via duce al montania

Camminar deveni difficile

Mi pedes cessa mover se

Io es hic attrappate

Nusquam io pote vader

Lento cade le nocte

e illo tarda un anno longe

Io non me enoia

ben que nihil eveni

Mi sensos son

plus blanc que le nive

Immensemente lentemente

se evelia le luce del alba

Al fin fulmina

le prime radio solar

e subito seca me,

le umbra de un umbra,

me dissolve

e crea un die nove