Io escappava de me mesme

 

Io escappava de me mesme

Io plenava mi capite con voces estranier

Io sempre assurdava mi mente

e al fin lo lassava in le terra de necuno,

escappante in un nave con corpore cave

Ma mi mente me sequeva

Illo me attingeva,

me fortiava a ascoltar,

critava pro suffocar

le ruito del vento,

me jectava a un plagia de sablo

e quando toto se habeva calmate

illo susurrava su parolas a me

Io debeva mirar me mesme in le oculos

in un superficie de aqua inter petras litoral

Io lo plenava con multe lacrimas

e plure annos de dolor confinate

le qual al fin poteva exir

Exhaurite io me addormiva in iste plagia

e mi mente dormiva con me

Io soniava del luce in nocte obscur

e quando le alba finalmente arrivava

io me eveliava, nascite de novo