Le homine qui vadeva sur le aqua

Quando ille vadeva sur le aqua

ille non spectava al undas

ma le undas le videva

e se calmava

pro non humectar

su caftan blau clar

Su nude pedes

non deveniva molle

iste die, quando ille 

vadeva sur le aqua

Ille diceva verbos

que nemo audiva

proque le vento 

los portava al montanias

sed mesmo si alcuno los audirea

iste verbos serea enigmas

proque ille usava allegorias

que era como aves invisibile

ma le vento los comprendeva

e le montanias los comprendeva,

sapiente isto

ille calmemente surrideva

Ille levava su reguardo

e videva trans le dense nubes

le lucentia de milles de stellas

e ille videva Venus e Jupiter

sequente lor orbitas con su vista

Quando le homines in le naves

videva su figura distante

lor timor era transformate a consternation

e illes demandava le un le altere:

"Qui es le homine que vade sur le aqua?"

e illes clamava a ille

ma le vento portava lor voces verso le mar

Forsan totevia ille les audiva

nam ille reguardava al naves

e a su labios de novo

reveniva le surriso calme