Io viagia per traino
trans le paisage del existentia
Le horas passa como tenue arbores
Le lacos del somno profunde
frigida le mente e lo porta pace
Celeremente domos passa
Io ha visitate multe domos,
incontrate numerose homines
Certe conversationes
io me recorda post plure annos
ma le majoritate es desde longe oblidate
Trans le fenestra io vide le celo
Con un oculo, le nubes reguarda nostre mundo,
le altere es dirigite in alto
Vidente collinas io formula un proverbio:
”Le pena del ascension del alturas
es gratificate per vistas dante sagacitate”
Io pensa del station final
Esque mi morte membros del familia
me attendera al platteforma
e me guidara a un village idyllic?
Io vide lor facies inter nubes
Le arbores susurra lor verbos
Forsan un nove traino nos attendera
e nos portara a un toto differente pais
Le arbores, domos, lacos e collinas passa
durante que mi digito caressa
le sol cosa constante:
le vitro de fenestra, que como cute invisibile
me protege del forte e frigide ventos
No comments:
Post a Comment