Le rivo de lacrimas

Mi lacrimas cade

in un rivo forestal

A ubi flue le rivo?

Al village,

a un obscur, frigide puteo?

Al laco acidificate,

ubi pisces non plus vive?

Al cemeterio,

pro aquar le mortos?

Mi lacrimas cade

in un parve rivo

Io non los pote arrestar,

illos veni in abundantia

Io me jace in le herba

e attende le consolator:

le somno,

mi amico que me prende via,

prende via de mi dolor

Io sonia

del rivo de lacrimas,

que flue in basso

al longe del monte,

et es battite de petras acute,

grattate per arbustos spinate,

jectate in basso per cascadas,

flagellate per ventos,

per le sol quasi vaporisate,

pro al fin effluer al mar,

dissolver se in su frigor pacific,

e durante le resto del infinitate

del undas molle esser cunate