Contraction cosmic

Le cosmo se contrahe
lasse d'expander

Illo vole ir al centro
e comencia imploder

Le calor surge, toto vibra
io debe documentar

Rarmente on vide le cosmo
tan ferocement' experimentar

Sentimentos ultra verbos

Tu parolas es parve rates
in le oceano de silentio
tosto illos va perir
e io audira
tu manco de parolas
lavate via
de tu pensatas lucente
a un incognite ma belle
mundo in tu mente
pro inricchir
e esser inricchite
con sentimentos
ultra verbos

Betelgeuse

Tu stella gigantesc
tu juvene gigante rubie
con un grandor
de un milliardo soles

Tu te combure ante le tempore
e tosto morira como un supernova
transformante nostre nocte a die
e postea Orion sera mutilate

Forsan tu jam ha morite
Tu lumine nos attinge
solmente post 650 annos

Tu lumine que nos ora vide
nasceva quando le peste nigre
terrorisava nostre paises

Tu existeva ante le humanitate
ma va nos superviver a te
o nos mesme comburer
mesmo plus rapide que tu?

Albatros

Die post die, anno post anno
tu plana trans le celo
portate per un suave sonio
tu dormi durante tu volo

Tu partiva quando juvene
del aride petras insular
e desde ille tempore
tu vive sur le immense mar

Io spera que un die tu retornara
al petras ubi tu ha nascite
e vita a un pullo donara
con albe plumas coperite

Trans le fluvio

Durante mi vigilia
io practica patientia
e non deveni inquiete
nam tosto arrivara le nave
pro portar me trans le fluvio

Al principio

Al principio nihil non existeva
ex le non-nihilitate toto nasceva
jectate via ex un puncto minuscule
plus parve de un capite de spinula

Ante le principio il habeva eternitate
e ante isto era nulle comencio
al fin del tempore le totalitate
se monstrara esser un capricio 

Le parve taverna

Io me arrestava
al parve taverna
sed audiente del interior
le viros querelante
tosto continuava vader

Solo un via

Quando existe solo un via
tu crede que non ha alternativas
ma responde alora:
vole tu avantiar
o retornar al domo?

Le querco

Cinque-cento annos
le querco stava ibi
e circa illo le urbe
lentemente cresceva

Le forte brancas del querco
resisteva calor, frigor e pluvia
Ni tempesta ni grandine
poteva truncar o rumper los

Un nocte multe annos retro
un rege futur cercava refugio
sub su folios abundante
e dava al querco su benediction

Ma sempre le urbe cresceva
circa le vetere arbore
Multe autos passava su trunco
e intoxicava su lympha

Finalmente le querco deveniva malade
esseva abattite e removite
e io vos dice que alora moriva
un parte del anima de nostre urbe

Transformation

Transformation
es nascentia e morte
al mesme tempore

Nunquam oblida

Nunquam oblida le tresor
que es in le fundo de tu anima
le clemente flamma de compassion
que dona cata die senso

Reguarda tu proximo con compassion
participa in su gaudio e su dolo
cammina insimul sur le via del vita
reposa in le nocte e contempla le stellas

Non lassa le ruito quotidian necar
le benedicte, pacific silentio interior
Non lassa le impressiones del dies febril
destruer le visiones del anima

Nunquam oblida le tresor
que es in le fundo de tu corde
le intense, immortal flamma de amor
que te da fortia a realisar tu sonios

Le lanterna

Io incende le flamma del gaudio calme
in mi lanterna de amor e spero
e vade trans camminos caressate
del prime luce del alba
lassante su dulce lumine
illuminar homines passante
donante a illos le calor del flamma
pro disgelar su cordes triste

Detra nubes obscur sempre remane le sol
e detra le impassibile facies del turba
sempre remane le compassion del anima

Le compassion que nos da
fortia, senso e proximitate al alteres
e nos liga insimul a un humanitate
dividite per diverse linguas e culturas
ma unite per le mesme spero e desiro

Quando io continua vader
trans le camminos matinal
io incontra altere gente qui porta lanternas
que luce con le mesme lumine que le mie
e alora mi spero se transforma
a credentia in le futuro

Le ordine que fragmenta le chaos

Con un incantation
fundente con le fluxo
io, sempre static
curre trans le motion
essente le ordine
que fragmenta le chaos

Le scintillas cade
sur mi palmas aperte
e io accepta le donos
con gratitude immense

Vision cosmic

Le mundo deveni sempre plus molle
e susurra teneremente le parolas
que da pace al anima
e resta in le interior

Mi reguardo es amor pur
que dona vita al cosas
le celo me dona fortia
a remaner in le magia

Pegaso, Centauro e le Unicornio

Pegaso, filio de Poseidon e Medusa
expandeva su alas e levava se del terra
e volava verso le Regno Supra Nubes
pro cercar le Unicornio

Su amico Centauro non habeva alas
ma anque voleva cercar le Unicornio
dunque ille al Oriente iva
al montania le plus alte del mundo

Post un volo longe e multo fatigante
Pegaso attingeva le Regno Supra Nubes
videva le palatios decorate con auro
fontanas susurrante e jardines in flor

Ille vagava trans vias e stratas
plenate de gente con mantellos de seta
e quereva sovente del Unicornio
ma nemo poteva dar un responsa

Post un viage de quaranta septimanas
le Centauro arrivava in le Regno Supra Nubes
e in un parve vico obscur
incontrava le Pegaso disanimate

"Veni Pegaso, mi car amico,
que nos va a Sophia, le sage femina!
Forsan illa nos pote dicer
ubi trovar le Unicornio"

Alora Centauro e Pegaso iva
a Sophia, le vetere, sage femina,
poneva timidemente su question
e recipeva le sequente responsa:

"Vos va trovar le Unicornio
ubi le minus vos lo expecta
Seque le vento appellate Borealis
ille sape le responsa que vos cerca"

Ergo, le ambes sequeva Borealis
le via longe al frigide nord
ma quando illes poneva questiones
Borealis sempre remaneva silente

Tosto silentio, frigor e despero
Centauro e Pegaso in toto cingeva
e camminar plus illes refusava
abandonante tote spero

Sed alora, subito, per surprisa
le responsa veniva a illos
un foco interne los igniva
e in su frontes excresceva cornos

Illes descendeva in basso al terra
le cornos dispareva del frontes
ma le foco interne que los igniva
nunquam sera extinguite

Inspiration

De novo tu es ci
io ha attendite
tu lumine vivificante
tu energia vibrante

Remane con me iste nocte
e flue in me
imbracia me
como un unda oceanic

Recolta mi sonios
e disperge los sur le mundo
como calide guttas
de sublimate passion

Io trovava mi proprie musica

Un die io trovava

un melodia que era solo le mie

Chordas sonava, tonos se misceva

harmonias aperiva le serratura

al tresor celate del anima

ubi in loco de auro

il ha cantos plenate

con le suave dulcor del celo

Io levitava in alto

leve como un flocco de nive

con le cithera in mi manos

tosto vidente le nubes

distantiar se in basso

Io sonava mi musica

a tote le mundo

e sanava su vulneres

con le molle tonos del chordas

E io audiva

como le universo resonava

de milliones de cantos

e su sonos diverse

vibrava gaudiosemente

in cata cellula de mi corpore:

Le voce del Cosmo

majestatic, irresistibile

infinite, eterne

belle e beate

Le umbra

Un homine dispareva
ma su umbra restava
illo continuava vagar
trans stratos e parcos
sequeva gente a su domos
e los videva addormir se

In le nocte illo se fusionava
con le obscuritate sin limite
e in le die se celava
in locos tenebrose
Su tempore jam habeva passate
ma illo ancora escappava le fato

Visitava locos que illo recognosceva
e regrettava cosas que illo faceva
ma le historia jam esseva scribite in petra
e le futuro consisteva de nihil

Un die quando le sol brillava fortemente
le umbra se dissolveva pro tempore eterne

Le oculo interior

Le poesia intrinsec del vita
face cata die unic
revive omne le colores
e trova le fragrantias celate

Le menses e le annos passa
ma in le profundo nihil se cambia

Le momentos sempre prende
nove formas que tranquillemente
son observate del oculo interior

Ante le evelia

Le dolor es solo
un crusta sur le anima
que cela le intrinsec
essentia vivente
que habita in pacific
serenitate gaudiose
non toccate del frigor
o calor del mundo

Ibi io vole ir
per pellar via
stratos intoxicate
de illusiones
e ambitiones
e le ego false

Io pote
comprehender
qui io es
per realisar
qui io non es

Pro eveliar me
io debe apperciper
que io ancora dormi

Toto passara

Accidentes, battalias
catastrophes, dolor
effractiones, fame
guerras, hysteria...

...toto passara, alora:
preoccupa te de nihil

Invasiones, jelosia
kleptomania, lucto
menacias, negligentia
odio e pena...

...toto passara, alora:
preoccupa te de nihil

Querelas, repugnantia
sadismo, timor
ultrage, vengiantia
xenophobia e zoolatria...

...toto passara, alora:
preoccupa te de nihil

Post le tempesta

Tracias del tempesta
tarda in aria
rumpite arbores
attesta del vandalismo
del ventos furiose
que porta destruction

Post le ruito
durante un momento
regnava silentio
ma ora le aves
cautemente comencia
cantar su dulce melodias

Anomalias temporal

Mori hodie
nascera deman
memorara ante
su nascentia
qui illa era
ante existentia

Collige hodie
fragmentos que va
tosto transformar se
e devorar minutas

Crescente in le momento
illa lassa tracias
alicubi inter
comencio e fin
attendente le die passate

Le fenestra al eternitate

Le silentio
es un fenestra
al eternitate

Proque illo
manca sonos

e sin sonos
manca formas

e sin formas
manca limites

e sin limites
solo existe infinitate

infinitate
e eternitate

Dolor dormiente

Durante le nocte dormi le dolor
le lacrimas ha evaporate
e le mente tormentate
ha fugite a sonios profunde

Le musica ha cambiate a silentio
ma le voces ancora remane
patientemente le suffrentia attende
a eveliar se quando venira le alba

Refluxo

Non pone al vela
jecta via tu remos
lassa le mar governar

le refluxo te tira
al oceano pacific

Manos luminose

Canta a me
tu plus belle canto
revela tu spirito
e lassa me toccar lo

con mi manos luminose
nascite in sonios
formate de spero
e movite del amor

Sexanta annos con interlingua

Sexanta annos
con interlingua
le juvene idioma
con radices ancian

Facilemente apprendite
e capabile exprimer
trovatas scientific
e contos magnific

Logicamente structurate
e plenate con beltate
non planate ma naturalistic
con un objecto realistic

Dante nove possibilitates
de communication
inter communitates
de qualcunque nation

Parlate con delecto
inter visionarios
unificante dialectos
de populos varie

Nostre lingua ha
un ver potential
que illo devenira
le solution global!

A mi amante

Le noctes hibernal gania in longor
sed in memorias vive le estate
e cresce ancora nostre amor
-que illo durara un eternitate!

Luna e Jupiter

Luna e Jupiter
viagia insimul
omne le noctes
de iste octobre

Le Luna brilla fortemente
iste vespere illa es plen
ma Jupiter, ille sempre luce
plus obscurmente

Humilemente ille se tene
solide sub illa fixate
seque la con obedientia 
trans le firmamento

Ma sempre regna cambiamento
in le cosmic horologieria
e cata corpore astral
ha su calculate via

Creante un textura
de camminos circular
in le perpetue dansa
del systema solar

Assi, a vices, illes se incontra
Luna e Jupiter, Jove e Selena
alquando ille es superior
in altere casos, illa

Ma le prime luce del alba
arresta le nocturne celeste ballet
e le sol levante comencia
radiar cecante lumine auree

Le tempore del anima

Tu dice a me:
arresta te e senti
qual es le tempore
que regna in tu anima?

Esque grave guttas de pluvia
cade al tectos deplorate?
Esque furiose ventos de tempesta
avelle le brancas del betulas?

O forsan gelatura se ha jacite
sur campos moribunde
e transformate folios vivente
a parve sculpturas mineral?

Forsan un tsunami de insanitate
ha inundate plagias de despero
pro necar feminas, viros e infantes,
animales, plantas, parcos e castellos,
toto lo que esseva importante?

No, io responde:
le passato ha passate
un aurora nove luce sur me
e le primavera benedice mi passos

Nostre proprie stella proxime
ha transformate le glacie ad aqua
le tempesta se ha calmate
e sur le abiete sona un columba

Le herba ha reanimate le terreno sterile
e le rore seren del alba
evapora placidemente omne matino
e plena le campos con aromas fresc

Le betulas face crescer nove buttones
fertilisate con spero e optimismo
e le pluvia vitalisante del primavera
es benedicte del sol e del iris

Scintillas saltante ex sonios lontan

Esque tu videva
como le silente nocte passava?
Esque tu senti
le fragrantia que tarda?
Tu facie cale
ma le oculos son obscur
tu attende al transformation

Tu facie es obscur
ma le oculos cale
tu inhala le fragrantia diluite
de scintillas saltante ex sonios lontan
spontaneemente parturite
del umbras matinal

Esque tu ancora dormi
nonobstante tu oculos aperte?
Esque le undas alpha
necava tu pensatas?

Le oceano del cerebro
ora es tan silentiose
quando nulle vento suffla
on pote audir
le susurro existential

Trans le prisma del mente

Le lumine albe del amor pur
flue trans le prisma de mi mente
e se fractiona
al scintillante colores del iris

Io trova fortia in rubie
gaudio in jalne
gratitude in verde
pace in blau
sagessa in violetto

e io senti
como le lumine sana le mundo
e lo face parturir
flores que desira
le caressa gentil
del colores del iris

Ex dominios incognite

Sonios plana
a in mi capite

ex dominios incognite
parturite del vacuo

Illos trova un orbita
circum mi cerebro

e me non da pace
usque a transformate

a nubes lucente
de plasma rutilante

que disperge
le dolo que hic habitava

Mi sonios benedice
le aurora eveliante

Le cercator

Vigilante vade
trans vetule silvas
obscur e frigide
plenate de umbras

mi amico le cercator
de veritates celate
contos incognite
e factos oblidate

nonobstante que protesta
le voce timente
que con critas molesta
fallimento predicente

Esque vos sape que trovara
le cercator tan valente?
Su via nunquam finira
sin limite es su mente

Foras del silvas obscur
es le monte illuminate
coperite del celo azur
de flores imbraciate

Ibi le cammino duce
del persistente cercator
e illac attende le pace
le facente un trovator

Le pace es maculate de anxietate

Le estranie lumine del aurora
se misce con le brillantia de lampas
tracias de nubes cale rosatemente
in le celo azurate

Aurora e crepusculo se fusiona
jam le horas se ha perdite
le stationes del anno son radite
e le herba vegeta in decembre

Sentimentos dilue le pensatas
melancholia tinta le réverie
le pace es maculate de anxietate
mi facie es blanchite del luce lunar

Pauc a pauc le celo es illuminate
ergo io relinque sentimentos pensative
e los reguarda, volante via con le nubes
que cambia color de rosee a blanc

Io me face vacue, recipiente
preste a esser plenate del dies
lassante le ruito del mundo
sedar le inquietude del anima

***

Le morte es belle
quando veni durante somno
cuna te al quietude

Un fragmento del eternitate

Io trovava un fragmento del eternitate
in un corbe de papiro
Qui lo ibi habeva jectate?
Io lo examinava minutiosemente
mesmo lo olfaceva
e grattava le aspere superfacie
con mi digito auricular  

Su characteristica externe
diceva nihil de su usage
ma io intascava le fragmento
pensante que aliquando
illo essera usabile

Io portava
iste fragmento del eternitate
durante duo eternitates
e totalmente oblidava de mi trovata
usque un die quando per hasardo
io lo trovava in le tasca
tan rarmente usate

Passava un momento
ante le memoria del fragmento reveniva
ma io ancora non poteva divinar
como lo usar

Ergo io faceva como alcuno
jam habeva facite ante me:
io jectava le fragmento
in un corbe de papiro

Le pisces

Io mirava in basso al aqua
e reguardava mi reflexion
sed quando le pisces mirava in alto
illos videva mi facie

Un parve unda
dispersava mi reflexion
e quando le calma reveniva
io in vice videva le pisces

Anguillas electric

Mi pensatas nata
como anguillas electric
in le fluvio del psyche

Illos cerca nutrimento:
molluscos del inspiration
e vermes del stimulation

A vices illos debe fugir
como fulgente associationes
pro non esser devorate
del anemones de irreflexion

De tempore in tempore
illos da un choc
un adustion subite
que vermente permane

Guttas de silentio

Guttas de silentio
cade lentemente
pro morsellar se sur un gitarra rupte
fragmentar se sin sono
e plenar le aer 
con le dolo desperate del mutismo

Tu e io e le iris

Tu e io
e le iris
balla le dansa del colores
Tu gusta tan blaumente
quando basiate rubiemente
Tu me caressa jalnemente
quando imbraciate verdemente

Le iris nos leva
supra su arco
Nos olface le colores
del alturas celeste
e guttas de pluvia refrigida nos
ante que le sol los face evaporar

Iste momento es magia pur
que ora le tempore se arresta!
-Ora quando le colores explode
e nos trova le fin del iris

Le fragrantia del eternitate

Mi pensatas caressa
le fragrantia del eternitate

illos bania
in le nectare transparente
del celo sin nubes

e crea parolas
cuje enigma
monstra le definitiones incognite
del fundamento del vita

que reside in le interior
de tu sempiterne
presentia

Le vetere viro e le pisces

Le vetere viro
jaceva sur le ponte de su barca
e scrutava le essame
del stellas

e ille parlava
con le pisces in le aqua
e illos le respondeva

Ille contava
del spatios infinite del celo
e le pisces contava
del profunditate del oceanos

e le corde del vetere viro
e le cordes del pisces
batteva in le mesme rhythmo

In matino

Vento caressa mi facie
me saluta le die nove
io prende le passo sequente
sur le via de mi vita

Nubes differente
sovente apparente
a vices obscura le sol
ma sempre illo retorna
e le belle matino cumula
su radios scintillante

Illes comprava le vita

Illes comprava le vita
ma vendeva le gaudio

Illes comprava decorationes
ma vendeva le beltate

Illes comprava derectos
ma vendeva su libertate

Illes comprava tempore
ma vendeva su ingagiamento

Illes comprava amor
ma vendeva su confidentia

Illes comprava le mundo
ma vendeva se mesme

Globo ardente

Le sol es
un oceano de lumine
un globo ardente
que torre le frigide
tenebras del spatio

Su calor incubava le vita
e lo faceva crescer
sed un die illo lo va
adurer a morte

Inter edificios

Illa camminava
inter edificios
gigantes de beton
metallo e vitro

Perdite in le citate
vadente sin objecto
probante escappar
essayante oblidar

Stratas plenate
de gente abandonate
arrivate de ubique
e veniente nusquam

Illa oblidava
ubi es su domo
que es su nomine
e que es su credo

Qual es le futuro
que illa trovara?
Qual es le mundo
ubi nos vivera?

Le futuro enigmatic
obscura le momento
in qual illa cammina
inter edificios

Le ave cec

Un ave cec
plana in celo incognite

lassante le vento
decider su direction

mancante halto
su alas tremulante

sapiente que quandocunque
le vento lo va jectar

verso un montania
o le terreno sic

A Cappella

Allegre, marchante
con foco crescente
in corde ardente
nos va al cappella

Accelerante le passos
tremulante e glissante
sur laco gelate
nos va vivacemente

Saltante, gratiose
sin hesitation
animate, con bravura
e sin obstination

Poco a poco
approximante
al domo sacre
tan majestose

Ibi nos canta
un mottetto dulce
improvisante cadentias
a voces alte

In hora nocturne
calmate nos retorna
al focar domestic
pro mangiar le cena

Le filia del stellas

Un stella cadeva del celo
e nasceva como un filia
e le sol brillava a illa
pro donar fortia e zelo

Quando illa parlar comenciava
a omnes illa contava:
”Mi sorores le stellas son
e le galaxia es mi matre”

Sed nemo voleva audir
necuno habeva le tempore
triste illa deveniva
a solitude le filia fugiva

Ma un die un fulgure
escappava al ethere
e le filia dispareva:
un stella de novo nasceva

Filios del lumine

Quando illa canta
le tonos deveni melle
que stilla al profundo
de mi anima aperte

Ubi illos deveni auro
que luce e cale
inviante radios de amor
a tote le mundo

Lumine sanante que seda
tote le suffrentia
e plena le terra
con benediction

Le angelo me voca
me facente un papilion,
que vola via sur pratos
plenate de rosas blanc

Le fragrantia delectabile
leva me al celo
sempre plus proxime 
al canto angelic

Su corde me vocava
e mi corde respondeva
filios del lumine
se va unir

Toccar le eternitate

Esque tu unquam ha toccate le eternitate
con le flamma febril de tu pensatas?

Te submergite in le oceano intemporal
pro perder tu anima lugubre?

Cavalcate le salvage cavallos de luxuria
al tempestas electric del ecstase?

Mirate le sol ardente
usque tu facie era transformate del foco?

Trovate le morte in le oculos de tu amante
e cadite in le abysso del despero?


Pro postea con fatiga
scander in alto
pauc a pauc
sudante e tremulante
exhauste e assetante
escate del scintilla de spero
ibi al distantia
supra te

Cader

Si tu ora decide cader
forsan tu nunquam attingera le fundo
e non videra
mi mano extendite
pois que le frigide flammas del umbras
battera inter nos

Non plora, mi amico
io te vole rememorar
que anque tu ha alas
alas que eleva e appoia

Sonos dormiente

Ora ubique
silente es
omne le sonos dormi
profundemente
e nonobstante
que le brancas
los essaya eveliar

Brancas del arbores
que nunquam se calma
irritate de aves
fricate de ventos
Quando le nocte
va finir?

Stellas distante

Stellas distante

nos vide ancora

in celo volante

de tarde hora

Lor cyclos plenante

con suavitate

in anima creante

serenitate

Hic e nunc

Hic e nunc
nunquam tunc
calma tu pensatas
le folle acrobatas

Ubi tu va?
Tu perdera
le vita magnific
Isto serea horrific

Nunc es le vita
con amor facite
per nostre sonios
e vostre besonios