Le vinti-secunde concerto

Iste matino quando io incendeva le radio

io audiva le vinti-secunde concerto 

pro piano e orchestra de Mozart

Io immediatemente recognosceva le musica

que io ha audite ante tante tempore

Le tonos me faceva retornar

a un tempore quando toto era differente

Mi aures se ha transformate

ma le melodias es le mesme

illos existeva ante me

e remanera post me

A vices durante mi vita

iste musica reveni a me

e io pote audir lo cantar

e memora

lo que es belle

e lo que es durabile

Libere sclavo

Tu non es toto libere

ma anque non toto submisse

A vices tu passa

limites non plus intimidante

e a vices discoperi nove

Tu es le liberate sclavo

e le opprimite homine libere

dunque un die

tu apprendera

aperir portas claudite

ma ignorar le serrate

al via verso le fenestra

al ultime etage

Le homine sin nomine

Ille nasceva

sin nomine

Su prime nomine 

su matre le dava

Su secunde nomine 

su patre le dava

Su tertie nomine 

su magistro le dava

Su quarte nomine 

ille mesme trovava

Su quinte nomine 

su amata le dava

Su sexte nomine 

su infantes le dava

Su septime nomine 

le historicos le dava

Sed le die quando le historia 

era oblidate

ille de novo deveniva 

le homine sin nomine

Lustro sonor

L'archetto lento

caressa l'instrumento

plena le domo

con dulce sono

Trans le aer

comencia tremer

un lustro sonor:

le tonal tresor

Le scaldo

A un strata in le citate

sta le scaldo mascate

declama versos d'amor

a voce suave e sonor

Preter ille hasta le homines

non audiente su verbos nobile

a vices alcuno su capite verte

con oculos quasi sempre inerte

Quasi nunquam gentes se arresta

pro audir un poema integre

su beltate e valor attesta

pro facer le scaldo allegre

Declama ille pro aures surde?

Ha le mundo le poesia oblidate?

Parla ille un lingua absurde

refusate del majoritate?

Quando veni le vespere

le scaldo cessa parlar

va via in vento aspere

deman toto sera similar

Le umbra de tu luce

Le umbra de tu luce
face cec timores dormir
crea foraturas pro oculos
in muros celate
e invita le calde
vapor del perspicacia
a locos que le sol non attinge

Lassa toto lo que es vetere
eroder e disgregar
nam le dolor es necessari
quando cambiamento es inevitabile

Le futuro nos oblidara
si nos non remane in le presente
que es le puncto calme
in le medietate del huracan del historia

Pone tu cargas
in le vacuo silente
que pote reciper toto

Le umbra de tu luce
obscura le imperfection del vita
e recrea tote le colores
trovate in lacrimas

Momentos

Le vita es un die
le dies son momentos
le horas: battimentos
de tu corde, e del mie

Al fundo

Io sede a un rocca presso le laco

Le notion de lo que se pote trovar

al fundo del aqua obscur e sombre

es espaventante

sed io non lassa le timor

entrar a mi mente:

in vice lassante le sonos del undas

caressar mi fragile aures

Incontro sur le montania

Ille ascendeva
al summitate del montania
pro incontrar su prepotente Deo
Longe tempore passava
ante su reapparition

Ille retornava transformate
per le incontro con lo incognite
Stante ante le mysterio
ille se amalgamava con illo

Essayante traducer isto
pro le populo inquiete
ille falleva
nam nemo vole audir verbos ver
vidente solo lor umbras

Quando Deo se retirava
le monte deveniva silente
e le populo continuava
lor migration verso le nord

Un vento les sequeva
e radeva lor tracias
in le sablo

Amor sin limites

L'amor non cognosce limites,

in su stato primordial

il es un libere fluxo

de joia et energia extatic

Quando l'amor descende

a iste mundo

lo illimitate debe limitar se

Le gaudio a vices se perde

in l'umbrose jardin

con folios sombre

L'energia extatic

debe refrenar se

pro non rader

le vias ubi gente

cata die sole vader

L'amor non cognosce limites

e pro isto non pote ser 

definite o comprendite

ma como l'ave de canto

celate in le foliage

illo pote habitar

in nostre nobile mentes

e de ibi diffunder 

su euphonic melodias

trans l'umbrose jardines
ubi silentio non pote
resider eternemente 

Le primavera disparite

Le hiberno blanc tardava
plus longemente que expectate
io spectava le nive, sentiva le frigor
e postea somnolente claudeva mi oculos

Eveliate io videva un mundo transformate:
calide, verde e florescente
Le concerto del aves ja habeva comenciate

An mi somno durava troppo de noctes?
Forsan septimanas o mesmo menses?
No! Solo un curte tempore, on me dice:
Le anno celava e rejectava le primavera
Ergo le hiberno e le estate se incontrava
e le mano frigide premeva le mano calide

Presso te

Tu nomine es Amor

io lo caressa

con manos tremulante

e lo mollia

con mi lacrimas

Mi suspiro manca verbos

ma su canto sin parolas

dice toto lo que linguas non pote

Al geniculos io fervente ora:

"Lassa me trovar ora

le benedicte fonte

cuje aqua invisibile

satiara mi visibile sete”