Io me ha perdite
inter aciero e vitro,
specta in alto al
celo ma non senti le vento,
nulle aer fresc o
canto de aves
Io ha essite hic
antea
et es hic de novo
Que occurreva
durante le annos intermedie?
Esque io poterea
scander usque le limite del celo?
Le cadita serea
devastante
Io senti timor e
tremulante me pone
al lucide, frigide
pavimento
Metallo linear,
metallo arcate
Pensatas recte,
sentimentos voltate
Lentemente io deveni
un parte
de lo frigide e lo
dur
Si io vade
calmemente
nemo videra que io
es estranie,
e que io mira toto
assi como a prime
vista
Mi digito sin sono
glissa super vitro
quando io me lento e
silentemente
move al exito
invisibile
Photographia per Marcus Scriptor
ReplyDelete