Natura reflecte tu beltate absolute

In alba io vade in stricte silvestre sentieros

Rore humecta gelide aere

Ubicunque io specta, io vide Te

Natura reflecte tu beltate absolute

Ventos mollemente susurra tu nomine

Vidente folios cunate del vento

io pensa de tu castanie capillos undeante

Sentiente fragrantias del dulce flores estive

io memora redolentias de tu molle cute

O Luna, clementemente splendente,

tu surride como mi dulce amata

Distante, gaudiose murmure del rivo

es como tu modeste, riso jocose

Aqua brillante del laco large

reflecte le luce de tu profunde oculos

Aves canta, illos me dice:

-Retorna ad tu domo, retorna ad tu amata

E io responde con voce dubitante:

-Io non sape si le porta es aperte 

Illos responde:

Dice a illa lo que tu diceva a nos

Lassa tu poesia funder su corde

Lassa tu parolas renascer amor dormiente

e memora isto: ver amor,

ver amor nunquam morira

Illo pote dormir longemente como in contos

sed al fin sera eveliate del basio del amato

Io regratia le aves pro lor sage consilio

e cammina al domo con passos de spero

Le sol del alba benedice le die neonate

con su auguste lustro auree