Feb 1, 2015

Le futuro



Le futuro es un femina con facie invisibile
Su vestimentos sempre cambia de color
In le mano dextere illa tene spero,
in le mano sinistre illa tene timor

Illa nos attende al via
Quando nos nos ha approximate
illa dice con voce indistincte,
assi como ex grande distantia:
"seque me a in lo celate!"

Su scarpas blanc lassa tracias rubide
Ubi tu nos duce, femina mystic?
Debe nos sequer tu tracias
o pote nos cercar nostre proprie via?
An le viage sera longe?
An'lo nos ducera trans multe belle urbes?
An'lo nos ducera al domo del esseres eternal?

Illa se torna
forsan surridente, forsan plorante,
remove su mantello
e lo pone al terra
Imagines appare a illo
vacillante e cambiante rapidemente
Non es possibile perciper los
Le tempore in su forma condensate
non pote esser decifrate

Quando illa vide nostre reguardos confuse
illa prende le mantello
se torna e continua vader
Nos debe sequer la
Si nos remane hic, morira le tempore
Que nos sempre vade in avante!

2 comments:

  1. Bellissime poema!
    Gratulationes, Marcus Scriptor!

    ReplyDelete
  2. Multe gratias! Il es bon, a vices, reciper reactiones a mi poemas anque hic in mi blog.

    ReplyDelete