Mar 29, 2022

Moonwalk


Io vade in avante

ma sempre retrograda

Io vole ager correctemente

ma succede con nihil


Io edifica mi vita

ma illo es solmente un castello de sablo

que es dissolvite del undas marin


Io perdeva le amor,

quasi toto significante

ma un cosa io reteneva


Io face le moonwalk

Glissa in retro al scena del vita

Io vade in avante

ma sempre retrograda


Io non sape si alcuno vide mi dansa

Io non sape si alcuno lo apprecia

ma io continua dansar

Io es in un fluxo,

le fluxo del vita, 

que flue malgrado toto


Io lassa le spirito diriger le corpore

assi que ambes pote rememorar se

le joia que olim viveva in illos 


Quanto longe io me move

tanto longe io vive

Le movimentos del momento

expulsa sombre memorias


Le vita deveniva folle,

assi solmente un lunatico 

lo pote appreciar

Io dansa le folle ballo lunatic

e glissa via 

de preoccupation e seriositate


Io face le moonwalk,

glissa in retro al scena del vita,

rectemente al coulisses

ubi io discoperi alco nove...


Mar 24, 2022

Natura reflecte tu beltate absolute



In alba io vade in stricte silvestre sentieros

Rore humecta gelide aere

Ubicunque io specta, io vide Te

Natura reflecte tu beltate absolute

Ventos mollemente susurra tu nomine


Vidente folios cunate del vento

io pensa de tu castanie capillos undeante

Sentiente fragrantias del dulce flores estive

io memora redolentias de tu molle cute

O Luna, clementemente splendente,

tu surride como mi dulce amata


Distante, gaudiose murmure del rivo

es como tu modeste, riso jocose

Aqua brillante del laco large

reflecte le luce de tu profunde oculos


Aves canta, illos me dice:

-Retorna ad tu domo, retorna ad tu amata

E io responde con voce dubitante:

-Io non sape si le porta es aperte 


Illos responde:

Dice a illa lo que tu diceva a nos

Lassa tu poesia funder su corde

Lassa tu parolas renascer amor dormiente

e memora isto: ver amor,

ver amor nunquam morira

Illo pote dormir longemente como in contos

sed al fin sera eveliate del basio del amato


Io regratia le aves pro lor sage consilio

e cammina al domo con passos de spero

Le sol del alba benedice le die neonate

con su auguste lustro auree


Mar 19, 2022

Le maladia

                   

David vadeva trans le urbe. Ille voleva visitar su amico Navid, nam ille habeva audite que Navid esseva malade. Ille arrivava al micre casa de ligno e batteva al porta.

- Non entra! sonava un debile voce del interior.

- Proque non? David demandava stupefactemente.

- Io ha un maladia terribile. Io non vole infectar te.

- Sed io vole adjutar te. Esque tu besonia aqua o mangiar? Forsan herbas sanante?

- No. Solmente lassa me morir in pace.

- Tu non morira! Tu es juvene e san!

- Le morbo cruel me ha colpate. Il ha nulle salvation.

- Lassa me entrar! David vocava desperatemente. Ille essayava fortiar le porta, ma isto esseva inutile. Illo esseva claudite con pessulo.

Le vespere se approximava. Le sol esseva basse. Post le breve crepusculo, le nocte debeva cader.

- Io retornara in alba! David diceva. Ille recipeva nulle responsa.

Ille vadeva a su casa, mangiava le cena, e proque ille esseva inusualmente fatigate, ille se jaceva al lecto. Actualmente ille habeva volite leger alcun manuscripto, sed iste vice ille non habeva fortia pro isto.

David cadeva in un somno febril. Ille sudava e se torqueva inquietemente. Ille soniava que ille exiva del urbe e vadeva verso le ponte super le rivo Zhivid.

Al ponte stava un curte figura vestite in un cappa gris. Trans le grosse texito, ubique emergeva peculiar spinas nigre. Solmente le luna brillava, sin fortias, e le cappucio umbrava le facie, occultante su tractos. 

- Qui es tu? David demandava.

- Io es Covid.

- Ha tu venite pro prender me via?

- Jam longe io ha camminate presso te.

- Isto io sape.

- Esque tu es preste?

- No! Io es forte e valente. Io ha vincite gigantes. Io ha dupate vulpes. Io curre plus rapido que cavallos. Io pote occider te con un sol colpo.

- Tu erra. Le tempores se ha cambiate. Le ultimes sera le primes, le parves vincera le grandes, nam le multe parves son plus forte que le poc grandes.

- Lassa me passar. Io vole vader al altere litore.

- Io non te impedi.

- Va al latere!

- Ha tu pavor de me?

- No, nunquam!

Lento David comenciava vader in avante. Ille attingeva le testa del ponte. Covid stava al centro. David vadeva al longe del bordo e teneva le balustrada. Quando ille se approximava a Covid, ille videva su facie. Le oculos rubie e ronde, le naso inusualmente plan, le labios fortemente comprimite, le cute gris. Le facie esseva quasi toto sin expression, sed al mesme tempore radiava de determination.

Quando David essayava passar le figura, subito un del spinas se extendeva e le piccava in le latere. Le dolor esseva enorme. Ille habeva un convulsion, perdeva le equilibrio e cadeva in le frigide aqua obscur. Le aqua le circumfereva. Le superficie dispareva in supra. Con un reflexo involuntari ille inhalava aqua. Colpate de panico, ille luctava pro natar in alto, ma su fortias hastivemente le lassava, e tosto toto deveniva nigre.

Post un longe tempore ille se eveliava. Il esseva nocte, e alcun candelas illuminava le camera. Ille se sentiva debile e habeva sete. Un figura stava in le altere latere del camera. Ille recognosceva su matre.

- Matre, es tu hic?

- Io es hic, filio mie.

- Io me tanto gaude que tu veniva pro prender cura de me quando io es malade.

- Sempre io prendera cura de te, filio mie.

- Io ha sete.

- Io te portara aqua.

Finalmente illa se tornava. In le mano illa habeva un grande cuppa. David lo recipeva con manos succutente. 

Ille dava un crito de surprisa e terror. Le liquido esseva nigre como tinta. Ille mirava in alto al matre, ma non recognosceva su facie. Le cute gris, le naso plan, le ronde oculos esseva rubie. Le labios formava un surriso peculiar.

- Bibe isto, filio mie, assi que tu nunquam plus habera sete. 

Mar 15, 2022

Le vita in tempore presente

Chronica publicate in Panorama in interlingua, no. 4/2019

Quando io studiava espaniol ante multe annos, io usava un manual que consisteva de tres libros. Con le prime parte io apprendeva le vocabulario basic e le fundamentos del grammatica. Isto esseva accompaniate de un charmante conto de duo juvenes, un puero e un puera, le quales deveniva interessate, le un in le altere, e comenciava passar tempore insimul. Illes se sovente incontrava e faceva placente cosas: Illes visitava le café, le cinema, promenava, audiva discos con belle musica e incontrava lor amicos. Le dialogos esseva allegre, breve e simplice. Io legeva le integre prime libro e notava que omne le verbos esseva in forma presente. Le juvenes esseva felice e viveva in le nunc.

In le secunde libro altere verbos esseva introducite. Le puero debeva mover se a un altere citate pro laborar e le juvenes se rememorava, in preterito, qual placente tempore illes passava insimul e como illes mancava le un le altere. Illes pensava, in conditional, como illes poterea incontrar se de novo. Illes speculava, in tempore futur, si lor relation supervivera. Le verbos irregular e le complexitate del vita los colpava.

Le vita in tempore presente es le vita felice. Il es facile viver in le nunc e delectar se del momento. Nulle ruminationes in plusquamperfecto de que habeva evenite, nulle anxiose sperantias, in forma conditional, de que sia melior. Nulle imperativos, nulle exigentias.

Ma que eveniva con le juvene copula? Infortunatemente io non pote recordar me le detalios, ma io ha un vage memoria de lo que in le tertie libro le puero retornava proque ille trovava un nove labor in lor citate native. Post un tempore illes trovava un appartamento commun. Illes maestrava le complicate conjugationes del vita e apprendeva le grammatica del conviventia. Illes augmentava lor vocabulario e lor familia: plure infantes nasceva in participio perfecte. Illos esseva educate con verbos affirmative. Le felicitate del juvene familia esseva infinitive.

Forsan le infantes apprendeva Interlingua, un lingua ubi omne le verbos es facile. Un lingua ubi le presente, le preterito e le futuro insimul crea un unitate harmonic ultra tempore, e ubi le grammatica require solmente un micre libro, in vice de tres.