Ancora un die

Ancora un die

nos ha supervivite

Le sol dice adeo

al frigide homines

Le spero somnolente

se occulta

inter umbras

Lo que occurre

durante le nocte

es inevitabile

Solmente deman

venira le lacrimas

illuminate

del radios del alba

 

Frigor e timor

 

Io ancora senti timor

Detra le folios illuminate

se occulta brancas tenebrose

Ex obscuritate io veniva,

ad obscuritate io vadera

Le die es solmente un scintilla

in mi surde memoria

Le vento glacial del nocte

pulsa via le debile lustro del lampa

e lo face dissolver se

inter le lumine brumose

del stellas velate

Io senti frigor e timor

ma non pote escappar

Alcuno venira pro prender me

 

Impressiones crepuscular

 

Le crepusculo ha arrivate

Quando tu reguarda a retro

tu vide le marcas de passo

al strata diurne

Toto comencia con le sol:

le suspiro es eternal

Hodie es un vespere frigide

In tu imagination

tu pote audir le arbores

Vacue vias

pote audir ventos

Le celo es un paletta

e le stellas

detra le nubes

es nigre

Le jalne domo

hic remanera

ma ante tu oculos

illo habera le aspecto

de un fata morgana

Le strata ascendente es linear

Nos cammina sur illo:

isto es lo plus importante

Nunc quasi regna silentio

Tu e io es toto sol

in iste pacibile momento

Ubicunque le ventos suffla

a omnes le sonios albe semblara

Iste sonio tosto se dissolvera

Jam illo a pena es visibile 

 

Le domo con multe luces

Io ha arrivate al domo

con multe luces

Ma qual es le tue?

Lor lumine cade

in fronte al strata

e se misce

con le lustro stellar

Io vide gente

trans fenestras illuminate

que cocina, lava plattos

e parla al tabula

ma nemo de illes es tu

Esque tu sede sol a tu tabula?

An tu ancora me attende?

Es tu lampa extinguite

o continua illo radiar?

Le constellationes del firmamento

me monstra signos mystic

An io, assi como le vetere navigatores,

potera decifrar lor lingua primordial?

Io entra al domo,

accende le scala,

vide multe portas

e sape que tu es

proxime