Jan 15, 2019

Cosmic contemplationes



Trans le immense
largessas del universo
vibra le concerto cosmic
Stabilemente revolve soles,
planetas, lunas, meteoros
Augustemente rota galaxias
circum su pesante
centros de gravitation

Telescopios observa
le rotation del firmamento
Le stellas deveni lineas circular
ma evanesce quando veni le alba

Milliardos planetas
circum milliardos stellas
in milliardos galaxias:
Cata un sona su parte
in le polyphonia galactic

Nebulosas crea
magnific obras de arte
al nigre paletta spatial
Immensemente lentemente
le imagines se transforma

Detra le nebulosas
se occulta astros numerose
e detra le astros
plus de nebulosas

”Le stellas es tanto numerose
como le granos de sablo al plagia”
io pensa quando io vade
in vespere presso le mar
e admira le domo celeste

Le stellas me specta
e io specta illos
vidente luce ancian
e forsan nostre futuro

Stellas jalne e rubie,
debile e forte,
mitte su lumine al eternitate
ubi illo viagia trans eones
ab galaxia ad galaxia

Le stellas voca nos
sed illos es tanto distante
Nostre naves es troppo
micre e fragile,
ma sperabilemente un die
nos los attingera

Le luna, le plus proxime vicino
a transverso del celo lento cammina
ma le astros static remane
in illusori immobilitate
nam nihil es toto sin movimento

Le horologieria gigantic
del galaxias spiral
tictaca durante milliardos de annos
Illos specta como astros nasce e mori
De tempore in tempore supernovas
illumina le bracios colossal

A vices collide le galaxias
in catastrophes gigantic
Stellas cambia direction
Nove trajectorias se establi
In le destruction de lo vetere
alco nove es create

Tempestas solar jecta via
radiante cascadas de luce
que inunda le terra
e sabota nostre electronica

Un stella cade:
un meteorite
es comburite in le atmosphera
Io formula un desiro:
que un die nos sera
stellas que nos lanceara
in alto al cosmo

Nonobstante le enorme massa
de tote le corpores celeste
le universo in general es vacuitate
nam le distantias es tanto enorme
que on non los pote comprehender

Le duo sondas Voyager continua su viage
ultra le systema solar e le nube de Oort
Illos porta messages
de un humanitate imperfecte
que ha tante potential
al mesme tempore que intra se
illo porta le semine de su proprie ruina
Que vincera?
Le lumine o le obscuritate?
Oblivion o vita eterne?

Nos ha prendite le prime passos,
ponite nostre pedes al Luna,
forsan tosto Marte
Esque nos nos extinguera
ante que nos attingera
le spatio interstellar
o esque nos conquirera
le largores extense,
colonisara le infinitate,
creara multe generationes
que ganiara un perfection
de plus in plus magne,
deveniente esseres divin
que passa sempre nove frontieras
usque a facer tote le galaxia
le domo del humanitate?

No comments:

Post a Comment