Feb 28, 2020

Le dulce sonio del amantes



In le nocte, quando nos dormi,
io hic e tu tanto distante,
al fin nos es insimul
in le dulce sonio del amantes

Nostre spiritos lento ascende,
lassa in basso le triste terra
e hasta le un verso le altere,
preter domos, silvas e sierras,

e finalmente nos converge
in un extase plen de splendor
Distaccate, nos es micre flammas
ma unite: le sol del amor

Unificate, nos vola verso le celo
Le suave luce del astros
crea ric ornamentos in eternitate
plenante le spatio immense con lustro

Nos specta in basso al terra blauastre
e vide milles copulas amante
que le mundo illumina con lor joia
e crea un futuro pro gente sperante

Tunc nos sape que le spero del mundo
es le homines plen de amor,
que amicitate vince le odio,
que compassion supera timor

Pluvia tocca nostre spiritos
quando illos cade trans le nubes,
e hasta preter valles profunde,
pro al fin ascender e toccar le montes

Nos specta le homines del magne urbes
Illes sempre hasta, plen de anxietate
ma io e tu, pacificamente,
plana in alto, saporante libertate

Nos canta un seren, hymno sustenite
Nostre voces sona harmonicamente
in tertias, quartas e quintas pur
Nos audi le angelos, con alas battente

Troppo tosto arriva le aurora
Aves matutin nos dice con lor canto:
“Vos debe, vos debe, dicer adeo!
Le tempore fugiva, fugiva tanto!”

Io specta le facie lucente de tu anima
quando illo lento comencia disparer
Le die attende, con cargas e deberes
ma le nocte veniente, io te va vider 

2 comments: