Un homage al Dea

Tu es un Dea,
belle, benevole e sage
Io non es digne
de restar in tu vicinitate,
ma ha misericordia
con un homine disviate
que suspira a esser amate de te

Tu es un Dea
e tu corpore resplende
Le energia divin
veni de tu celeste porta

Tu celeste porta,
le fonte del amor,
delicia e vita,
illo radia verso me,
illo evelia me

Follemente
io diceva stupide parolas
Io non videva lo divin,
solmente lo carnal
Mi folle lingua disviava
e causava le clausura
del porta divin

Io me confessa,
pete absolution,
cade ante tu pedes
Quanto plus profunde mi comprension,
tanto plus repententia io senti

Io non appreciava
tu presentia
Solmente quando le porta era claudite
io poteva mirar le paradiso
al qual io non poteva entrar plus

Absolve me, Dea!
Solmente nunc io sape qui tu es!
Monstra me mercede, aperi tu bracios,
sol io sta hic,
frigide, sin habitos

Io vole adorar te cata die,
portar te donos de fragrante fructos,
poner flores apud tu porta celeste
e cantar le melodia del corde ardente

Io vole prender tu mano
e vader verso le mar,
al oceano del amor infinite
Ibi nos natara,
ridera e joia sentira
e le tempore se dissolvera
in le molle undas translucide

Le benevole sol
nunquam se ponera,
illo nos calefacera, caressara
Nos frigide non plus sera

Tu es un Dea,
belle, benevole e sage
Io non es digne
de restar in tu vicinitate
Totevia io remane
Le spero impedi mi pedes
Io remane, io plora,
io lege iste poema a te
sperante que tu comprendera
le corde del poeta,
ille qui te amava tanto longe
e vole amar te multo plus
con amor sempre plus profunde,
reverentia e respecto,
nam tu es mi Dea