Le obscuritate del universo

Nostre umbras crescente

cade al Luna

lo exhauri

lentemente et inexorabilemente

e lo livra

al obscuritate del universo

Illos se multiplica

e terrifica le un le altere

se glissa in le hora de lupo

(illos non vole ser detectate)

Tosto le umbras pallidira

e le Luna reganiara

su lustro e symmetria

e le sentieros del post-crepusculo

rehabera su marcharibilitate

Illes qui sonia se eveliara

e le vigilatores se addormettira

Omnes ha su proprie tempore

e le realitates vicin

non sempre se incontra

Le Luna es un orbe

que se imagina ser un disco

assi como nos son sculptores

qui se imagina esser picturas

Sed quando le voces del ante-alba susurra

nos exi del muro,

prende le cultello del sculptor

e comencia cisellar le obscuritate del universo

assi que su lucente, rotunde orlos

converge in un capite que ha essite modellate

de multe generationes

e del qual le plen relievo physiognomic

solmente apparera

quando tote le lumine del Luna, Sol e del stellas

finalmente se unira